Χτύπος καμπάνας νεκρικός...κάτι κακό συνέβη,
κόμπος τυλίχτηκε η καρδιά και στο λαιμό ´χει ανέβει....
Στα δέντρα όμως τα πουλιά, χωρίς καν να κομπιάζουν,
χαράς τραγούδια κελαηδούν και στα κλαδιά φωλιάζουν...
Βλέπω τον ήλιο εκεί ψηλά, ατάραχος να μένει,
με χρώματα γη κι ουρανό, όπως και πριν να δένει...
Παρατηρώ τα σύννεφα, τον κόσμο π´ αγναντεύουν,
ακούραστα να προσπαθούν, πολύ ψηλά ν´ ανέβουν...
Ανθρώπους βλέπω εδώ και ´κει, που κλαίνε ή διασκεδάζουν,
σκοτούρες κι άλλα βάσανα, στη ράχη τους δε βάζουν
Ούτε κι εγώ αν θα χαθώ, κάτι απ´ αυτά θ´ αλλάξει,
απλά ένας κρίκος χαλαρός, τη φύση θ´ απαλλάξει...
Η αλυσίδα είναι μια, μα είναι πολλοί οι κρίκοι,
έτσι ώστε ένας αν χαθεί, κίνηση να μη λείπει...
Γιώργος Μανθαιάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου