ΣΚΟΥΡΙΑΣΜΕΝΕΣ ΘΥΜΗΣΕΣ

Στα περασμένα το μυαλό μου τριγυρίζει
στ´ αλλοτινά τα χρόνια μου τα χαρωπά
Μέρος απ´ τη φαιά ουσία χαραμίζει
βουτώντας θύμησες βαθιά μες στη σκουριά

Ανακατεύει το λευκό μαζί με μαύρο
φτιάχνοντας πίνακες σε αποχρώσεις γκρι
Υποβαθμίζοντας αυτά που ψάχνω νά ´βρω
και της συνείδησης μολύνει την πηγή

Άσε με σκέψη μου να πάρω τη ζωή μου
στα δυο μου χέρια μήπως έτσι αντρωθώ
Μην μου ανοίγεις άλλα τούνελ στην ψυχή μου
και μ´ αναγκάζεις τα ονειρά μου ν´αποθώ

Πως να μπορέσω προς τα μπρος να περπατήσω
όταν το βήμα μου κολλάει στη σκουριά
Και πως στο μέλλον μου μπορώ να επενδύσω
όταν μια δύνη προς τα πίσω με τραβά

Γιώργος Μανθαιάκης