Λόγια παραπονετικά θα πω κι εσύ φρουκάσου
στ' αφιερώνει η καρδιά κι είναι ολόδικά σου
Άν δεν κατέχεις ν' αγαπάς μην μπεις ποτέ στον κόπο
γιατί θα γίνεις μια φωτιά που καίει καρδιές αθρώπω
Αν δεν κατέχεις τί θα πει η λέξη ευαισθησία
να μην τη λες όπου βρεθείς και χάσει την ουσία
Άμα σκεφτείς καμιά φορά πως σ' έχω λησμονήσει
έλα να δεις τα μάτια μου που τρέχουνε σα βρύση
Έλα να δεις το δάκρυ μου που φτιάχνει καταπότη
απ' τον καιρό που μίσεψες βιόλα τση σκέψης πρώτη
Έλα να δεις στο μάγουλο σημάδια του σεβντά σου
από το δάκρυ που κυλά για χάρη τ' έρωτα σου
Ορκίσου πως δε μ' αγαπάς μπροστά 'πο το καντήλι
κι εγώ του αποχωρισμού θ' ανάψω το φυτίλι
Ορκίσου πως με ξέχασες μπροστά στον Άη Νικόλα
να 'πα πνιγώ στη θάλασσα και να σβηστούνε όλα
Τέτοια παραπονετικά λόγια του Μανθαιάκη
για να τ' ακούς θέλει ρακή και κλάμα 'πο λυράκι
Γιώργος Μανθαιάκης 6/7/14
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου