Στου μυαλού μου το ναυάγιο, στο ανύπαρκτο κουράγιο,
φάρος έγινες ψηλός κι είπα "υπάρχει και Θεός"...
Στης καρδιάς μου το περίπου, στο "γιατί" κάθε της χτύπου,
άπλετο έριξες φως και την πρόσεξε ο Θεός...
Στης ψυχής μου τον χειμώνα, πάγος κάθε της σταγόνα,
ήλιος έλαμψες ζεστός και σ´ αγάπησε ο Θεός...
Στης ζωής μου το βιβλίο, λέξη άγνωστη το "δύο",
μα συμπλήρωσες το "πως" κι έγινες γι αυτήν Θεός...
Γιώργος Μανθαιάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου