ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΖΩΗ

Ποιος ουρανός, ποια θάλασσα
ποιος ήλιος, ποιο φεγγάρι;...
Ανούσια μου φαίνονται 
πεζά και τιποτένια...

Ο ουρανός κατάμαυρος,
το κύμα αγριεμένο,
δεν χαϊδεύει ο ήλιος μου
τα μαύρα σου μαλλιά...

και το φεγγάρι αλμυρό...
έσβησε εκείνη η γλύκα
και η αιθέρια ευωδιά
τις νύχτες του Ιούνη...

Δεν βρίσκω στη χαρά νερό,
στράγγισαν οι πηγές της...
το βασικό συστατικό
του κόσμου μου εξαντλείται...

Μ'όση μου μένει δύναμη,
φωνάζω να γυρίσεις,
να βγάλει η καρδιά φτερά,
ν' ανοίξει ο ουρανός της...

Η χρυσαφένια θάλασσα
να ξαναγαληνέψει,
ο φωτοδότης ήλιος μου
να ρίξει ακτίνες πάνω μου...

και το φεγγάρι το γλυκύ,
τ' ασημοστολισμένο,
να μαρτυρά τους όρκους μας
για άλλη μια ζωή...

Γιώργος Μανθαιάκης