ΓΕΝΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

Φαντάσου... Στην πατρίδα σου...να έχεις διαπρέψει...
να έχεις σπίτι και δουλειά...κι ότι ο Θεός σου πέψει...
Να είσαι ευυπόληπτος...πολίτης δίχως άλλο...
να έχεις κύκλο γύρω σου...κοινωνικό μεγάλο...

Μια όμορφη οικογένεια...με ήθος και αξίες...
κατάφερες πάρα πολλά...με πόνους και θυσίες...
Όμορφη τούτη η ζωή...και όμορφα κυλάει...
ώσπου ήρθε ο Νεότουρκος...και όλα τα χαλάει...

Μπαίνει στο σπίτι βίαια...και σφάζει τα παιδιά σου...
βιάζει καίει κι ασελγεί...στην οικογένειά σου...
Κι εσύ εκεί να προσπαθείς...κάτι να περισώσεις...
να σκοτωθείς, να αφεθείς...ή μήπως να σκοτώσεις;

Πώς να μπορέσεις να σωθείς...να σώσεις τα παιδιά σου...
να φυγαδεύσεις προσπαθείς...την οικογένειά σου...
Η βία έρχεται ωμή...και δεν υπολογίζει...
χαλά ζωές στο διάβα της...και όλα τα γκρεμίζει...

Η μόνη σου επιλογή...να φύγεις όπως-όπως...
δεν είναι αυτός που ήξερες...ο όμορφός σου τόπος...
Τρέχεις να φύγεις προσπαθείς...με σχέδιο..κανένα...
το σχέδιο το ´χουν οι εχθροί...και έχει μόνο αίμα...

Ότι προλάβεις πρόλαβες...σκέφτεσαι πια εσένα...
στο δρόμο άπειρα κορμιά...βλέπεις διαμελισμένα...
Αν καταφέρεις να σωθείς...ίσως να σώσεις κάτι...
ακόμα δεν το ένοιωσες...μες στην καρδιά τ´ αγκάθι...

Βρίσκεσαι κάπου στο ποτέ...στο πουθενά βαδίζεις...
δεν σκέφτεσαι ότι στη ζωή...που είχες δε γυρίζεις...
Με χίλια μύρια βάσανα...βρίσκεις κι εσύ μια άκρη...
όπως και άλλοι που ποθούν...να φτάσουν στην "Ιθάκη"...

Φτάνεις μετά από πολλά...σε μία "ξένη" χώρα...
πατρίδα είναι μέσα σου...αλλά περνά μια μπόρα...
Άστεγος ράκος κουρελής...άυπνος πεινασμένος...
και ψάχνεις κάτι απ´τα παλιά...που ´σουνα πριν δεμένος...

Ψάχνεις δικούς σου συγγενείς...φίλους και τόσα άλλα...
έχεις στο νου τόσα πολλά...που δε χωρεί ούτε στάλα...
Δεν είναι ο ξεριζωμός...τόσο που σε πονάει...
μα του θανάτου η μορφή...που είδες να περνάει...

Χιλιάδες ήταν οι ψυχές...που χάθηκαν στον Πόντο...
και δεν μπορείς στο θάνατο...να κάνεις ούτε σκόντο...
Τιμή και δόξα σε αυτούς...που έζησαν τη φρίκη...
την απονιά την προσφυγιά...κι η πίκρα δεν τους λείπει...

Εμείς οι απογόνοι τους...δεν πρέπει να ξεχνάμε...
ένα κομμάτι της καρδιάς...για ´κείνους να κρατάμε...

Γιώργος Μανθαιάκης