ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΩ

Ευθύς ο δρόμος και φαρδύς
μου φαίνεται θαρρώ μακρύς
γκάζι πατάω
και προσπερνάω

Τρέχω να φτάσω όμως τί;
πως να προλάβω τη ζωή;
και όλο τρέχω
αφού αντέχω

Το βλέμμα πάνω στις γραμμές
στου χρόνου τις διαδρομές
τί θα προφτάσω;
και πού θα φτάσω;

Περνούν οι μέρες σα νερό
δε λογαριάζω τον καιρό
γκάζι πατάω
σφαίρα περνάω

Κάποια αντίκα πάει αργά
τις ομορφιές παρατηρά
μα εγώ γελάω
και προσπερνάω

Ξάφνου ο δρόμος σταματά
βλέπω αδιέξοδο μπροστά
κι εγώ φρενάρω
να μην τρακάρω

Τότε συνειδητοποιώ
πως φτάνω στον προορισμό
χωρίς να ζήσω
να ευτυχίσω

Να πάω πίσω δε μπορώ
είναι μονόδρομος θαρρώ
κι ότι κοροίδεψα
κι έχασα ζήλεψα

Γιώργος Μανθαιάκης