ΠΟΙΟΣ ΑΣΠΟΝΔΟΣ ΑΝΕΜΟΣ;

Ποιος άσπονδος άνεμος 
φουρτούνιασε τη θάλασσα σου;
Ποιου θεού η μανιασμένη 
τρίαινα θόλωσε τα νερά σου;
Κλυδωνισμένο καράβι, 
έρμαιο στις ορέξεις σου με έκανες...
Ξέρω ότι μπορείς να επηρεάσεις τα στοιχειά.
Μέριασε τα κύματα να διαβώ,
καταλάγιασε την ομίχλη να περάσω...
Θέλω να δω στεριά, να πατήσω δυνατά,
να πω κι εγώ πως είχα προορισμό.
Δεν έχω άλλο χρόνο, ούτε δυνάμεις.
Το σκαρί μου τσακίζεται σιγά-σιγά,
δεν αντέχει άλλες θάλασσες...
Αγκάλιασε το στοργικά
και πάνω του θα ανθίσουν ρόδα...
Μίλησε του τρυφερά
και θα γλυκάνουν οι πληγές
που του άφησε η αλμύρα...
Γέμισε τα αμπάρια του με αγάπη
κι εκείνο θα στην ανταποδώσει.
Άλλωστε τί ζητάμε από το αύριο;
Απλά λίγη από την γαλήνη που μας στέρησαν
οι περιπλανήσεις σε άγνωρες θάλασσες.

Γιώργος Μανθαιάκης