ΦΕΥΓΩ...

Ένα εισιτήριο φτηνό, στην τσέπη ζαρωμένο,
σε λίγο φτάνει στον σταθμό των δυόμιση το τρένο...

Αφήνω αυτήν τη σκοτεινιά, την κάπνα της ψυχής σου...
βαρέθηκα, απηύδησα δεν κάνω πια μαζί σου!

Κουράστηκα ν´ ακροβατώ στο μαύρο και στο γκρίζο,
θέλω άλλα χρώματα να βρω, νομίζω το αξίζω.

Ανοίγω τον ορίζοντα, να δεις το μπλε του κόσμου,
εκμεταλλεύσου το άμεσα, ελευθερία δως μου.

Ο φταίχτης ήμουνα εγώ, ίσως...και δεν το αρνούμαι,
μπορεί σε άλλο ουρανό να ξαναγνωριστούμε.

Φεύγω απροειδοποίητα, όπως θα δεις στο γράμμα,
για να μην πεις ο χωρισμός, πάλι πως είναι σφάλμα...

Γιώργος Μανθαιάκης