Μια ανάσα... Από την ανηφοριά βρέθηκα στην ισιοδρομία...
Ούτε που κατάλαβα πως κύλησε ο χρόνος.
Κι όμως, η κάθε στιγμή, το κάθε βήμα σ´αυτόν τον ανηφορικό δρόμο, φάνταζε δύσκολο και χρονοβόρο.
Θα ήθελα να υπήρχε μηχανή του χρόνου και να επέστρεφα σ´εκείνη την ανηφοριά...
Είμαι σίγουρος ότι με την ελάχιστη εμπειρία που έχει συσσωρευτεί στο μυαλό και την καρδιά μου, αυτή την φορά θα το διασκέδαζα. Θα έκανα την βόλτα μου, απολαμβάνοντας κάθε τί που θα τύχαινε στον δρόμο μου...
Δε βαριέσαι... Άσχετα αν κουβαλάω την κούραση της ανάβασης, βρέθηκα στην ισιοδρομία...
Ας την περπατήσω με άνεση, ώσπου να έρθει ο κατήφορος.
Στα 45, στα 50, στα 60; Δεν ξέρω πότε, αλλά θα έρθει...
Και τότε, οι πληγές στα πόδια μου, θα μου στερήσουν την απόλαυση του υπόλοιπου ταξιδιού.
Το άγνωστο του μέλλοντος είναι η μαγεία του ανυπόστατου χρόνου...
Γιώργος Μανθαιάκης
Ούτε που κατάλαβα πως κύλησε ο χρόνος.
Κι όμως, η κάθε στιγμή, το κάθε βήμα σ´αυτόν τον ανηφορικό δρόμο, φάνταζε δύσκολο και χρονοβόρο.
Θα ήθελα να υπήρχε μηχανή του χρόνου και να επέστρεφα σ´εκείνη την ανηφοριά...
Είμαι σίγουρος ότι με την ελάχιστη εμπειρία που έχει συσσωρευτεί στο μυαλό και την καρδιά μου, αυτή την φορά θα το διασκέδαζα. Θα έκανα την βόλτα μου, απολαμβάνοντας κάθε τί που θα τύχαινε στον δρόμο μου...
Δε βαριέσαι... Άσχετα αν κουβαλάω την κούραση της ανάβασης, βρέθηκα στην ισιοδρομία...
Ας την περπατήσω με άνεση, ώσπου να έρθει ο κατήφορος.
Στα 45, στα 50, στα 60; Δεν ξέρω πότε, αλλά θα έρθει...
Και τότε, οι πληγές στα πόδια μου, θα μου στερήσουν την απόλαυση του υπόλοιπου ταξιδιού.
Το άγνωστο του μέλλοντος είναι η μαγεία του ανυπόστατου χρόνου...
Γιώργος Μανθαιάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου