ΚΑΡΔΙΟΧΤΥΠΙΑ

Μόλις προβάλλει στο στενό και βγαίνει για σεργιάνι
αλλάζει ο χτύπος της καρδιάς και σαν κανόνι κάνει!

Τη βλέπω και λιγώνομαι κι αναφτοκοκκινίζω
λέξη δε βγαίνει ολόκληρη μόλις την αντικρύζω!

Αρχίζουνε τα μάτια μου να βλέπουν πεταλούδες
νοιώθω να στρίβουν μέσα μου τα άντερα πλεξούδες...

Και μόνο που χαμογελά -γιατί καταλαβαίνει-
το νου μου στο διάστημα αμέσως τονε στέλνει...

Όταν περάσει το στενό και στρίψει σ´ άλλο δρόμο
λυπούμαι και αισθάνομαι του έρωτα τον πόνο...

Αυτό που τόσο πεθυμάς να ξέρεις πως δε θα ´χεις
ενώ αισθάνεσαι γι αυτό πως ζεις και πως υπάρχεις...

Και να ζηλεύεις τ´ αλλουνού τη διαολεμένη τύχη
π´ αγγίζει το κορμάκι της και ότι άλλο τύχει...

Να περιμένεις σκεφτικός μέχρι την άλλη μέρα
να ξαναβγεί απ´ το στενό να πάρεις φρέσκο αέρα...

Μα τί να κάνω πείτε μου βοηθήστε με λιγάκι
αν της μιλήσω πιθανόν ν´ αλλάξει και σοκάκι...

Κι ύστερα εγώ ποιό όραμα θα ´χω για να υπάρχω
και ποιά ελπίδα τ´ όνειρο ξανά μπροστά μου να ´χω;

Γιώργος Μανθαιάκης