ΚΑΤΙ ΡΟΔΑ

Κάτι ρόδα κόκκινα και μυρωμένα
απ´ τ´ ασημένιο φεγγαρόφωτο λουσμένα
λικνίζονται στ´ αγέρι σαστισμένα 
και φέρνουν στο μυαλό εσένα

Θυμάμαι έτσι ήσουν κι εσύ 
τέτοιες βραδιές του Ιούλη
μια θαρραλέα αναλαμπή
στα κόκκινα ντυμένη

κάτω απ´ το φως του φεγγαριού
άνοιγες τους ανθούς σου
στους ήχους του καλοκαιριού
κι άγγιζες την ψυχή μου

Ένοιωσα πως με γέλασες
σαν μ´είδες με απάθεια
λέγοντας πως βαρέθηκες
και γέμισες αγκάθια

Κάτι κόκκινα μυρωμένα ρόδα
που φανερώνονται στα όνειρα μου
επιμελώς καμουφλαρισμένα
με έμαθαν να προσέχω τα αγκάθια

Γιώργος Μανθαιάκης