Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΣΟΥ

Ψάχνεις χρόνια αμέτρητα να βρεις το θησαυρό σου
κι έρχεται κάποια στιγμή που απλά κοιτώντας μπροστά σου,
βλέπεις ότι στο μπαούλο που κρατούσες τα παιδικά σου όνειρα,
υπάρχουν τυλιγμένα σε λαμπερό και άφθαρτο από τον χρόνο ύφασμα
ευτυχίες αξόδευτες, αστέρια λαμπερά και φεγγάρια διαμαντένια...
άχρηστα πια;...
...Δεν μπορείς να τα ακουμπήσεις καν γιατί δεν έχεις την άδεια πλέον γι' αυτό...
Την ξόδεψες όταν δεν την χρειαζόσουν...
Κι όμως... Αισθάνεσαι όμορφα γιατί τον ανακάλυψες, έστω κι αργά.
Κι ας μην μπορείς να τον αγγίξεις, νοιώθεις επιτέλους πληρότητα!!!
Κι είναι τόσο ωραία η αίσθηση της, φίλε....

Γιώργος Μανθαιάκης