ΜΟΥ ΠΕΣ

Είπες σε λόφους όμορφους θα μ´ έβγαζες σεργιάνι
σε πίστεψα κι αφέθηκα σαν άβουλο παιδάκι
Το χέρι σου μου πρόσφερες ο πόνος μου να γιάνει
πίστεψα πως θα δω το φως να ξεχαστώ λιγάκι

Μου ´πες να πάρω το σταυρό απ´ τους δικούς σου ώμους
να νιώσεις λίγο όμορφα ελεύθερη να ζήσεις
Σε άκουσα και ενέδωσα αψήφισα τους νόμους
"και με το βάρος" σκέφτηκα "μπορείς να ευτυχήσεις"

Οι γύρω μου με χλεύαζαν για την επιλογή μου
κι οι φίλοι μου αδιάφορα με αντιμετωπίζαν
Κάπου το καταλάβαιναν πως χάνω την ψυχή μου
στου χρόνου όμως το πέρασμα να λυτρωθώ ελπίζαν

Με ψεύτικο χαμόγελο και λόγια πονεμένα
με οδηγούσες ν´ ανεβώ αργά τον Γολγοθά μου
Βλέπεις με επηρρέασε ο έρωτας κι εμένα
αφού μιλούσε συνεχώς για σένα η καρδιά μου

Τα πάθη μου υπέμενα πλέον και προχωρούσα
αγόγγυχτα και ταπεινά αφού ´χα εσένα πλάι
Να σε κοιτάω να γελάς μονάχα επιθυμούσα
μια που δεν έπαψε η καρδιά για σένα να μιλάει

Στην κορυφή του Γολγοθά μετά από τόσα πάθη
μου πες ν´ αφήσω τον σταυρό μια στάλα ν´ ανασάνω
Κάπου μου φαίνονταν πολλά κι απανωτά τα λάθη
που έκανα μα σκέφτηκα "μακρυά της θα πεθάνω"

Ποτέ μου δεν φαντάστηκα αυτό που αποζητούσες
να με σταυρώσεις στο σταυρό που σου ανήκε χρόνια
Να μου φορτώσεις προφανώς τα λάθη σου ποθούσες
ν´ απαλλαχτείς από αυτά και να χαθούν αιώνια

Τώρα με βλέπεις στο σταυρό και κρυφοκαμαρώνεις
ίσως αισθάνεσαι καλά χωρίς κανένα βάρος
Λίγα καρφιά σου μείνανε να βάλεις και τελειώνεις
μα μάθε πως δεν αψηφά εγωιστές ο χάρος

Γιώργος Μανθαιάκης 16/4/14