ΣΑΝ ΤΟ ΔΕΝΤΡΙ

Σαν το δεντρί που στέκεται μέσα στην ξηρασία
αγκομαχώντας κι άθρωπος δε δίνει σημασία

και περιμένει τη στιγμή στση νύχτας το σκοτάδι 
μια στάλα να φανεί δροσιά να νιώσει ένα χάδι

να γαληνέψει ο πόνος του να γιάνουν δυο πληγές του
παράταση να πάρουνε τα φύλλα κι οι ριζές του

ως να ‘ρθει κάποτε βροχή πνοή να αποκτήσει
να δώσει απ τσι ρίζες του στσι κλώνους λίγη ζήση

για να παλέψει όσο μπορεί να θρέψει νέα μέλη
και να ξαναβρεθεί εκειά που ‘ταν θέλει δε θέλει

Ετσά είναι κι ο άνθρωπος γυρεύει την ελπίδα
κάτω απ'τον ήλιο τον καυτό ή μες στην καταιγίδα

Κι ας είναι πάλι σίγουρος κι αυτός εκ των προτέρων
πως θα παλέψει "καύσωνες" και "παγετούς" στο μέλλον

Γιώργος Μανθαιάκης