ΦΑΡΟΣ

Αιώνες στέκει αγέρωχος στη μέση του πελάγους
τον αγκαλιάζει η θάλασσα μάνα αξιωμένη
Φίλους του έχει τα πουλιά, τους ασημένιους γλάρους
αναβοσβήνει και να ´ρθει βαπόρι περιμένει

Πατά στο βράχο σταθερά μποφόρ δε λογαριάζει
έναν απλό προορισμό και υποχρέωση έχει
τριγύρω γύρω άγρυπνος τον τόπο να κοιτάζει
από τα πόδια του μακρυά ο άνθρωπος ν´ απέχει

Ανάβει με τη μοναξιά και σβήνει με τη λύπη
μα το έργο που τον τάξανε δεν το εγκαταλείπει
Ο φάρος είναι σύμβολο σε όλους τους αιώνες
κρατά γερά και σταθερά άφθαρτους τους κανόνες

Ύψος και περηφάνεια στον κόσμο συμβολίζει
τον κάθε έναν άνθρωπο με δέος τον γεμίζει
Φάρε στάσου κι αγνάντεψε και δώσε μου ελπίδα
πως θα υπάρχεις πάντοτε κι ας έχει καταιγίδα

Γιώργος Μανθαιάκης