ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ

Της νύχτας τον μανδύα 
έξω απ´ τα ρούχα βάζω
νοιώθω να σ´ αγκαλιάζω 
σε δανεική αγκαλιά...
Μικρός σε τόπους ξένους
μες σ´ αποτυχημένους
πουλί χωρίς φτερά...

Αρχή μου εσύ και τέλος,
του πάθους μου είσαι το βέλος,
την μοίρα μου δως μου,
τη λάμψη, το φως μου,
να βγω απ´ το έλος...

Τα δάκρυα μαζεύω
σε γυάλινο ποτήρι,
κάνε μου το χατήρι
και σπάσε το με μιας...
Ανάβω ένα τσιγάρο
μα η βροχή το σβήνει,
δεν ξέρω τι έχει γίνει
και πια δε μ´ αγαπάς...

Θέλω να σε γυρέψω
γιατί δε με αφήνεις,
την πόρτα μη μου κλείνεις
θα σβήσω στη βροχή...
Για μια στιγμή λυπήσου,
άνοιξε την ψυχή σου,
τελειώνει η αντοχή...

Αρχή μου εσύ και τέλος,
του πάθους μου είσαι το βέλος,
την μοίρα μου δως μου,
τη λάμψη, το φως μου,
να βγω απ´ το έλος...

Γιώργος Μανθαιάκης