Μ´ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΠΕΤΩ

Τις νύχτες ράβω τα φτερά μου 
ποτίζω θάρρος την καρδιά μου
να βγει ξανά στους ουρανούς 
σε ξένους τόπους μακρινούς...

Κι εκείνη ανταποκρίνεται
ένα μ´ εμένα γίνεται
και βγαίνουμε σεργιάνι
στου ονείρου το λιμάνι...

Τίποτα δεν αναζητώ
μ´ αρέσει μόνο να πετώ
δε μ´ ενδιαφέρει που θα βγω...
θέλω το πέταγμα μου
με τα χρυσά φτερά μου ...

Σαν ξημερώσει χάνονται
τα δυο φτερά ξεράβονται,
μα μένουν τα σημάδια
απ´ τ´ άνεμου τα χάδια...

Κάποιοι τα βλέπουν κι απορούν
μα είναι κι άλλοι που μπορούν
γνώμη να πουν ´πιτήδεια...
αυτοί που έχουν τα ίδια...!!!

Γιώργος Μανθαιάκης