ΚΛΕΙΣΕ ΤΟ ΦΩΣ...

Μείνε μαζί μου μια βραδυά και σφάλισε την πόρτα,
αφέσου, ζήσε ελεύθερα και όμορφα σαν πρώτα...

Άσ´το σβηστό το κόκκινο, το φως απόψε βράδυ,
κρύψ´το καλά να μη φανεί του πόνου το σημάδι...

Αυτό που στίγμα σου έδωσε γυναίκας πληρωμένης
και σου αφαίρεσε στυγνά, αυτό της πληγωμένης...

Γυναίκα ή άντρα δεν θα βρεις να το προσυπογράψει,
μέσα σου δε θα δουν καρδιά...την έχουν διαγράψει....

Σάρκα σαρκός ερωτικής, άρωμα μεθυσμένο,
το αρσενικό το ένστικτο, σ´ έχει απωθημένο...

Η γυναικεία λογική, δεν θέλει να σε ξέρει,
είσαι εκείνη που κρατά της απιστίας μαχαίρι...

Αν χρειαζόταν άνθρωπο, να έπαιζαν στα ζάρια
εσένα όλοι θα διάλεγαν, είσαι απ´ τα "απομεινάρια"...

αυτό που λένε "υπόληψη" κι όλοι "οι άλλοι" έχουν,
σε σένα δεν την είδανε...άλλα προσόντα βλέπουν...

Κλείσε το φως να διπλωθώ μες στη γυμνή αγκαλιά σου,
αίσθημα και συναίσθημα να ξαναρθεί κοντά σου...

Γιώργος Μανθαιάκης