ΤΟΥ ΧΩΡΙΣΜΟΥ Η ΑΚΡΗ

Μες στην ψυχή μου ο Αύγουστος 
Φθινόπωρο μυρίζει
ο ουρανός μαυρίζει
κι όλο με απειλεί

Στα λίγα θέλω μου εξαντλεί
την αυστηρότητα του
με φέρνει στα νερά του
σαν το κουτσό σκυλί

Μου κλέβει όλες τις χαρές
και με γεμίζει πόνο
κάθε που ξημερώνω
στενάζει η μοναξιά

Κι εσύ δεν θέλεις να με δεις
πες μου τί έχω φταίξει
ας είναι μία λέξη
όσο και να πονά

Δωσ´ μου νερό να ξεπλυθώ
έστω κι αν είναι δάκρυ
του χωρισμού η άκρη
μαχαίρι κοφτερό

Πάρε από το στήθος μου
το σίδερο του βέλους
ρίξε τους τίτλους τέλους
μα άσε το φτερό

Γιώργος Μανθαιάκης