Χρόνια ψάχνω τη ζωή μου να βρω,
σκούριασαν πια οι αντοχές μου και με φθείρουν...
έχω φτάσει τόσο κοντά της,
μα της λήθης τα πουλιά με παρασύρουν...
Κι εσύ λούζεις τα μαλλιά σου με της νιότης το νερό,
σε ρυάκι που για μένα έχει στερέψει τώρα πια...
Και σε βλέπω με τα μάτια της ψυχής μου εκεί,
λυγερόκορμη να ψάχνεις τη χαρά σου...
Αυγουστιάτικη σπίθα κρατάς
κι όπου θέλεις την αφήνεις,
σαν αέρας εξαπλώνεις φωτιές
και ξεχνάς με τη δροσιά σου να τις σβήνεις...
Μα σε θέλω και θα κάνω τα πάντα, εγώ,
η καρδιά μου αντέχει λίγο ακόμα...
θέλω να ´μαι πλήρης, εγώ,
όταν φύγει η ψυχή μου απ´ το σώμα...
Γιώργος Μανθαιάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου