ΤΟ ΚΕΡΙ

Στέκει σε μι' άκρη αγέρωχα μέσα στο μανουάλι,
κερί, με φλόγα σταθερή, κόντρα στου ανέμου τις ριπές...
Έχει στο νου του τρεις ευχές κι ευχή δεν παίρνει άλλη,
εμμένοντας να τις κρατά μες στις αναλαμπές...

Ένα κεράκι ταπεινό...μπορεί και να 'ναι τάμα,
εκπέμπει τόσα σήματα με την θερμή του ορμή...
Ο άνθρωπος που το άναψε ίσως ζητά το θάμα,
ίσως και να 'ναι εφικτό ότι ζητά να βρει...

Το μόνο που είναι σίγουρο κι έχει περίσσια αξία,
είναι οι ευχές που ευλαβικά άκουσε με αγάπη...
Είναι της πράξης η τιμή, της σκέψης η ουσία,
που ίσως συνοδεύτηκαν με μια σταγόνα δάκρυ...

Πολλές φορές που δυο ψυχές στο σύμπαν συναντιούνται ,
συμβαίνει ανεπιτήδευτα κι άθελα ν' αγαπιούνται...
Ελπίδα δίνει ο Θεός και έτσι συντηρούνται,
τα όνειρα που αδάμαστα μες στις καρδιές κρατιούνται...

Γιώργος Μανθαιάκης