Θυμάμαι...Τρίτη 13, τρίτου μηνός, (Μαρτίου),
σ´ αντίκρυσα στην είσοδο κάποιου νεκροταφείου...
Μόλις σε είδα ένοιωσα μια μαγεμένη έλξη,
μα πριν περάσω απέναντι μια γάτα είχε τρέξει
και πέρασε με δύναμη και φόρα από μπροστά μου,
όμως εσένα κοίταζαν τα μάτια τα δικά μου...
Μόλις το στόμα άνοιξα ν´ αρθρώσω μια κουβέντα,
καλύφθηκε από κόρακα που έκραζε μες στα δέντρα...
Είχες στο βλέμμα σου φωτιές, μυστήριες και λάμψη,
σου είπα "πάμε για καφέ;" κι είπες εσύ "εντάξει"...
Φτάσαμε εν τέλει στο καφέ "ο χάρος" το βραδάκι,
κάνω μια έτσι...τι να δω;...τον Κώστα Μητσοτάκη!!
Στο πρώτο μας το ραντεβού, στην πρώτη μας ημέρα,
μεγάλη δόση γκαντεμιάς πλανιόταν στον αέρα...
Ε πως μωρέ κοπέλα μου νόμιζες πως θα ζούμε,
ολόκληρη ζωή μαζί και δεν θα χωριστούμε; Ε;
Γιώργος Μανθαιάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου