ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΟΙ ΦΩΤΙΕΣ

Ξέρω...κουράστηκες πολύ. Σ' έπνιξε η ρουτίνα
τα πάθη και τα βάσανα σ'ανοίγουνε πληγές...
Βλέπεις ακόμ' ανέγγιχτα τα όνειρα εκείνα
που άστραφταν και φώτιζαν σε άλλες εποχές

Αναρωτιέσαι...και πονάς. Αγωνιάς στο βάθος
γιατί τα πάντα δείχνουνε ακίνητα στο χρόνο;...
Φοβάσαι μήπως έπραξες μες στη ζωή σου λάθος
κι έκτοτε ανταμείβεσαι παντοτινά με πόνο;...

Λάθος...Μην βλέπεις τα παλιά. Περάσανε και πάνε
τα όνειρα τα έκανες μ' άλλη προοπτική...
Του παρελθόντος οι φωτιές σαν σβήνουν μας πονάνε
μην τις κοιτάς κατάματα άλλαξε οπτική...

Κοίτα...το μέλλον είναι εδώ. Μπροστά σου παρελαύνει
δεν είναι 'κείνες οι φωτιές που έσβηναν αργά...
Τ' αύριο όπως και το χθες χαρά περιλαμβάνει
και μια ζωή που αγκάλιασμα δικό σου λαχταρά...

Γιώργος Μανθαιάκης