ΨΗΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΙΑ ΣΟΥ

Μέσα μου κάτι με πονά κάτι με βασανίζει
ψηλά τα παραθύρια σου κόσμε και δεν τα φτάνω
Μια πόρτα που 'χεις ανοιχτή μπρος μου διπλοσφαλίζει
σε κάθε μου απόπειρα κάτι από μένα χάνω

Μπαίνουν και βγαίνουν "προύχοντες" με τόση ευκολία
και ασεβείς που θα 'πρεπε να μένουν σε υπόγεια
Κάποτε σε διδάχτηκα κόσμε μου στα βιβλία
ωσάν ναό μα οι διδαχές παρέμειναν στα λόγια

Το άνοιγμα της πόρτας σου διαχέει δυσωδία
και οι φωνές που ακούγονται Βαβέλ σαν να θυμίζουν
Δεν γράφεις έπος κόσμε μου πλέον, μα παρωδία
της ιστορίας σου οι γραμμές το αίσχος σα ν' αγγίζουν

Ελπίζω να 'μαι τυχερός πριχού ο ήλιος σβήσει
να δώσει να καθαριστεί η κόπρος του Αυγεία
Να δω σε πρότερους καιρούς την πλάση να γυρίσει
και ν' αποκτήσει η ζωή την πρέπουσα υγεία

Γιώργος Μανθαιάκης