ΜΕΤΑΞΙ

Μεταξένιο μου άγγιγμα απαλό
εκστασιάζεις κάθε κυτταρό μου
απ´τ´ακράνυχα ως τον αφαλό
διαχέεσαι με πάθος είδωλο μου

Με σαγήνη κάθε πόντο ακουμπάς
του κορμιού μου σαν θεά αμαρτωλή
χάρμα είσαι ηδονή σαν μου σκορπάς
θαύμα γίνεται στο καθέ σου φιλί

Άγγιξε με πάλι μη διστάζεις
δώσε ερέθισμα στις λάγνες μου αισθήσεις
έχεις τρόπο να με εξουσιάζεις
έχω κίνητρο στο "είναι" μου να ζήσεις

Διαρρηγνύεις τα ιμάτια της καρδιάς μου
στην γυμνή της αγκαλιά να ζεσταθείς
ήλιος γίνεσαι στον τρύγο της χαράς μου
και στου πόθου το αμπέλι τρυγητής

Γιώργος Μανθαιάκης