Ο ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΣΟΥ

Φύτεψα ένα βασιλικό, πλατύφυλλο ωραίο, 
κοινό και όμορφο φυτό,τίποτα το σπουδαίο...

Μα τον ποτίζω κάθ´ αυγή και τον ξεχορταριάζω
και μ´ οποιοδήποτε φυτό άλλο δεν τον αλλάζω...

Πάντα προσέχω να κοιτούν τα φύλλα του στον ήλιο
κι όταν η ζέστη είναι πολλή του βρίσκω χώρο αντήλιο...

Ένα κλωνάρι ήτανε και το ´κανα λουλούδι
και κάθε που ´ρθει σούρουπο βάζω κι ένα τραγούδι...

Το τραγουδάκι π´ άκουγα πάντα μαζί με σένα,
σε κάποια χρόνια αλλοτινά και μοσχομυρισμένα...

που μύριζε ο βασιλικός κι έλουζε την αυλή μας
κι έλεγες πως το άρωμα ευφραίνει την ψυχή μας...

Τότε που μου ´κοψες εσύ ένα μικρό κλωνάρι
κι αυτή η χειρονομία σου με γέμισε καμάρι...

Αυτό το όμορφο μικρό, το πράσινο κλαδάκι,
που ήταν απ´ το χέρι σου το ´κανα λουλουδάκι...

Θα το προσέχω όσο ζω για να παρηγορούμαι,
αφού από τότε έφυγες κι ακόμα σε στερούμαι...

Γιώργος Μανθαιάκης