Εεε Έλληνα

"Πάρ' ένα ψίχουλο ψωμί" σου λέν' οι αφεντάδες
κι εσύ που είσαι ήσυχος και δε ζητάς μπελάδες
το χώνεις μες στην τσέπη σου -χαράς στην αφεντιά σου-
και στρώνεις το τραπέζι σου να φάνε τα παιδιά σου

Έλληνα πως κατάντησες; άσε τους τεμενάδες
μα μη θαρρείς πως σ'αγαπούν προύχοντες κι αφεντάδες
Εκείνοι το συμφέρον τους κοιτάζουν όλο κι όλο
και το ψωμί στην τσέπη σου το βάζουνε με δόλο

Σ' αφήνουν χρόνια νηστικό -ξέρουν την αντοχή σου-
κι αυτοί σα χοίροι πρήζονται τρώγοντας το φαί σου
Εεε Έλληνα που χάνεσαι; έλα στα σύγκαλά σου
πέντε μερίδες άξιζε απόψε η δουλειά σου

Άσε το ξεροκόμματο και ζήτα να σου δώσουν
όσα τους άφησες εσύ στις τσέπες τους να χώσουν
Μα ξέρουν να σε παίζουνε ξέρουν και τι σου δίνουν
λαμόγια γεννηθήκανε κι έτσι θα παραμείνουν

Γιώργος Μανθαιάκης