ΑΨΥΧΟ ΚΟΝΣΕΡΒΟΚΟΥΤΙ

Έστω κι από ´να "άψυχο"...στυγνό "κονσερβοκούτι"...
θαρρώ μπορούν να μοιραστούν...ψυχής άφθαρτα πλούτη...

Μπορούν χωρίς συμφέροντα...άνθρωποι να μιλούνε...
και ίσο παρονομαστή...στις σχέσεις τους να βρούνε...

Νομίζω ότι λείψανε...πια οι καθάριες σκέψεις...
δύσκολα έξω στη ζωή...άνθρωπο θα πιστέψεις...

Καθένας διαισθάνεται...πως ίσως κινδυνέψει...
και ίσως ο απέναντι...κάτι θα του γυρέψει...

Φοβάται ´κείνη τη στιγμή...κάποιας αδυναμίας...
που θα βρεθεί στο επίκεντρο...της όποιας ειρωνείας...

Τρέμει για τη φαμίλια του...και τα υπάρχοντά του...
είτε για τις συνέπειες...που θα ´χει στη δουλειά του...

Δεν είμαστε ξεκάθαροι...κι αυτοί είναι κάποιοι λόγοι...
δε θέλουμε επ´ ουδενί...να ´μαστε υπολόγοι...

Σ´ αυτές τις "άψυχες" γραμμές...πολλά μπορείς να δώσεις...
κι αν θες πατάς ένα delete...όλα να τα τελειώσεις...

Όμως δεν είναι λογικό...να είμαστε όλοι ίδιοι...
κάποιοι είτε ´δώ είτε αλλού...το ίδιο είναι ´πιτήδειοι...

Αλλά το θέμα που άνοιξα...θαρρώ είναι τεράστιο...
κι αν κάτσω ώρες να μιλώ...βιβλίο θα σας γράψω...

Να ´χουμε μια καλή βραδυά...και να χαρεί η ψυχή μας...
είτε στην έξω τη ζωή...είτε απ´ το pc μας...

Ευχαριστώ που παρακολουθείτε τις σκέψεις μου!

Γιώργος Μανθαιάκης