ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΤΟΥ ΝΟΥ ΣΟΥ

Υπάρχουν στη ζωή στιγμές...που ο νους σου σε παιδεύει...
που μόλις δει ένα εμπόδιο...άλλα εκατό γυρεύει...

Σκαλίζει χρόνιες πληγές...παλιών παραπτωμάτων...
για να σε κάνει να πονάς...πατά επί πτωμάτων...

Σου αφαιρεί τη δύναμη...και σε γεμίζει θλίψη...
μ´εκβιασμούς το γέλιο σου...το διώχνει να σου λείψει...

Έτσι υποσυνείδητα...για να σ´ αποπλανήσει...
τη σκέψη την αρνητική...στον άνεμο θ´ αφήσει...

Να τριγυρίζει γύρω σου...με θράσσος και με θάρρος...
και να φορτώνει το κορμί...χιλιάδες τόνους βάρος...

Κι εσύ εκεί ανήμπορος...με βήμα κουρασμένο...
σαν ν´ ανεβαίνεις Γολγοθά...μ´ ένα σταυρό δεμένο...

Διόρθωσε το βήμα σου...τη χάρη μην του κάνεις...
και την ισορροπία σου...για ´κείνον μην τη χάνεις...

Χαλιναγώγησε το νου...και πάρε πλέον θέση...
με τα νερά σου θε να ´ρθει...τ´ αρέσει δεν τ´ αρέσει...

Δείξε ποιος είναι αφεντικό...άλλαξε την ροή του...
και διώξε την αρνητική...τη σκέψη την κακή του...

Σκέψου φορές που διέπρεψες...και χάρηκε η ψυχή σου...
κι αισθάνθηκες περήφανος...πόσες μες στη ζωή σου;...

Δώσε να καταλάβει ο νους...με το δικό σου θράσσος...
ότι μπροστά σ´ εσένανε...είναι απλός κομπάρσος...

Κάνε τη σκέψη θετική...κι αυτός θ´ ακολουθήσει...
τ´ότι τον κουβαλάς κι αυτόν...κάν´ τον να εκτιμήσει...

Γιώργος Μανθαιάκης