ΞΑΝΑΔΕΣ ΠΛΑΣΜΑ ΠΟΥΘΕΝΑ ΝΑ ΖΕΙ ΜΕΣ ΣΤΑ ΧΑΡΑΚΙΑ;

Ξανάδες πλάσμα πουθενά να ζει μες στα χαράκια;
στ´ αόρη να ´χει τη φωλιά πάνω κι απ´ τα γεράκια;

Να διαφεντεύει τα βουνά με περηφάνια τόση
και να πετά μ´ αέρηδες και χιόνι να ´χει στρώσει;

Το βλέμμα να ´χει κοφτερό καρδιά γεμάτη θάρρος;
να αισθάνεται ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ χωρίς κανένα βάρος;

Πώς να μπορέσει άνθρωπος πάνω στη γη να φτάσει
το καθαρό του πέταγμα και να τον ξεπεράσει;

Γι αυτούς τους λόγους και πολλούς όπως κι αυτούς ακόμα
ζηλεύουμε τον αετό όσοι πατούμε χώμα.....

Γιώργος Μανθαιάκης