Η ΣΤΙΓΜΗ

Είναι "η στιγμή", εκείνη που σε κυνηγά μια ζωή.
Εκείνη, που προτάσσοντας
ακλόνητα επιχειρήματα
σε καθίζει κάθε τόσο στο σκαμνί.
Συχνά, τσακίζει στο ξύλο την ψυχή σου
κι αυτή βουβή, γλύφει τις πληγές της
σαν το ματωμένο σκυλί.
Εκείνη "η στιγμή", πάντα προβάλλει ως νικήτρια
στα μάτια των συνανθρώπων σου
-έτσι τουλάχιστον διατείνεται η ψυχή σου-...
"Αφεντικό, χάσαμε... Από τη μια στιγμή στην άλλη...", σου λέει.
Και όλο εκείνη "η στιγμή" θριαμβεύει...
"Βλέποντας την ηττοπάθεια μας,
θα μας χειραγωγεί μια ζωή, ψυχή μου...",
της λες εσύ και μετά σου κάνει μούτρα.
Κι όλο περισσότερες τέτοιες "στιγμές"
μετακομίζουν εντός της
και όλο περισσότερο την κάνουν να ματώνει...

Γιώργος Μανθαιάκης