ΤΟ ΘΕΡΙΟ

Θαρρώ βαθιά μου το θεριό
εξύπνησε στ´ αλήθεια
μου γρατζουνεί τα στήθια
και την καρδιά μασεί

Όλο ξεθάβει όνειρα
που τα ´χα σκεπασμένα
σε μέρη αγιασμένα
´πο κάτω απ´την ψυχή

Τί να του κάμω του θεριού
που όποτε ξυπνήσει
ψάχνει να βρει μια λύση
στον κόσμο μου να βγει;

Όταν κοιμάται κι ηρεμώ
πατώ γερά στο δρόμο
βάνω φτερά στον ώμο
και βρίχνω τη ζωή

Μ´ άμα ξυπνήσει ξαφνικά
δεν ξέρω που πηγαίνω
σαν τον κυνηγημένο
παραπατώ στη γη

Γιώργος Μανθαιάκης