Η ΧΗΡΑ

Την έπαθα την πλάκα μου εχθές το βράδυ πάλι, 
το πάθος μου για τ´ όμορφο μπελάδες μου ´χει βάλει...

Είδα στην καφετέρια μια όμορφη κοπέλα,
30 πρέπει να ´τανε, γλυκιά σαν καραμέλα...

Πλησίασα την κοίταξα, στο χέρι είχε βέρα...
σαν και αυτές που σ´ απωθούν και φεύγεις παραπέρα...

Ε...αφού έφτασα κοντά είπα να της μιλήσω,
δε θα ´θελα εντύπωση κακή ποτέ ν´ αφήσω...

Της λέω "χαρά στον άντρα σας και πόσο τον ζηλεύω,
στη θέση του να ήμουνα για μια στιγμή γυρεύω"...

Γυρίζει μου χαμογελά με σκέρτσο και με νάζι
και λέει "τούτο που ζητάς θαρρώ δε σου ταιριάζει...

Ο άντρας μου δε μένει εδώ, μα κατοικεί στον άδη
κι αν λαχταράς να πας εκεί είναι κακό σημάδι...

Μα κάτσε στην παρέα μου λιγάκι να τα πούμε
και μην κοιτάς τη βέρα μου...οι δυο μας θα...τα βρούμε..."

Της γύρισα την πλάτη μου και όπου φύγει-φύγει,
η χήρα μου ´φερε στο νου πως η ζωή είναι λίγη....

Γιώργος Μανθαιάκης