ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΑ Ο ΝΟΥΣ

Εκεί που σταματά ο νους κι η κόλαση στερεύει
τεντώνει τα πανιά η ψυχή κι ονειροταξιδεύει

Πλέει σε μέρη μαγικά μακρυά απ´ τους ανθρώπους
ρώτα κι εμένα που έζησα καιρό σε τέτοιους τόπους

Ρώτα κι εμένα να σου πω παράδεισος ποιος είναι
κι αν δεν πιστεύεις φύγαμε μελαχρινέ μου κρίνε

Αν δεν σε πείσει η σιωπή τα λόγια δε μετράνε
έτσι καταλαβαίνονται αυτοί που αγαπάνε

Μόνο η σιωπή τους μαρτυρά όσα οι καρδιές τους κρύβουν
ακόμα και αισθήματα που θέλουν να ξεφύγουν

Της λήθης τα αγγίγματα μια χάρη έχουν μόνο
κάνουν το παρελθόν σιωπή παγώνοντας τον πόνο

Ο πόνος που είναι δέσμιος μέσα στα κύτταρα σου
κάνει συμμάχους διαλεχτούς τ´άφταστα όνειρα σου

Χαράζει ρότα στο μυαλό που οδηγεί σε ξέρα
σκοτάδι μπρος στα μάτια σου ρίχνει και σβήνει η μέρα

Γιώργος Μανθαιάκης