ΒΟΥΒΗ ΚΡΑΥΓΗ

Βουβή κραυγή η αγάπη σου και πως να υπακούσω;
μες στους ψιθύρους της καρδιάς χάνεται σαν σιωπή...
Δώσε αυστηρά τη διαταγή κι ίσως να την ακούσω,
άμα σε νοιώσει το μυαλό σ´εκείνην θα το πει...

Φώναξε, ζήτα, απαίτησε δωσ´ μου να καταλάβω...
τα εσώψυχα σου άνοιξε κι εγώ θα είμαι εκεί...
Να πάρω από τα θέλω σου να τα συμπεριλάβω,
σ´εκείνα που κρατώ κλειστά κι εγώ μες στην ψυχή...

Μπορεί αυτό που αποζητάς να το ´χω απωθημένο
και ίσως δεν φαντάστηκα πως το ´θελες κι εσύ...
Αν περιμένουμε κι οι δυο να δούμε το γραμμένο
της μοίρας, κινδυνεύουμε να μείνουμε μισοί...

Μισή εσύ, μισός κι εγώ, ανάπηρα κομμάτια,
π´αν ενωθούν θαυματουργό αποτέλεσμα θα δώσουν...
Πάντα κοιτούν πιο καθαρά δύο ζευγάρια μάτια
και τα κενά του ορίζοντα μπορούν να συμπληρώσουν...

Γιώργος Μανθαιάκης