ΔΕ ΘΑ ´ΝΑΙ ΟΝΕΙΡΟ (ΡΙΖΙΤΙΚΟ)

Ήτυχε ν´ ανταμώσουμε από νωρίς το δείλι
μετά ´πο χρόνια και καιρούς στου ήλιου τη γλυκάδα
Εφόριες άσπρη φορεσά παλιά και λερωμένη
κι ήταν η όψη σου χλωμή και κακοποδομένη
Είπες μου με παράπονο του κόσμου τσ´ ιστορίες
κι ήκλαιγα σα μικιό παιδί χωρίς να ξέρω γιάντα
Είπα σου πόσο μου ´λειψε τέθοια λογής παρέα
κι η όψη σου συννέφιασε και γύρισες το βλέμμα
Ύστερα βιάστηκες να πεις "ώρα καλή αδερφέ μου"
κι ήφυγες μ´ένα σύννεφο απάνω στα ουράνια
"Ώρα καλή αδέρφι μου" εφώναζα ´πο κάτω
και ξαφνικά εξύπνησα με πλανταμένα μάθια
Άμε χαμένε φίλε μου στου παραδείσου τ´άστρα
κι ορκίζομαι πως μια βραδιά εκειά θ´ανταμωθούμε
Κι αυτό δε θα ´ναι όνειρο...

Γιώργος Μανθαιάκης