Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014
ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ
-Μην επαναπαύεσαι σε ότι έχεις καταφέρει,
αλλά φρόντισε να αποδεικνύεις πάντα ότι το άξιζες.
-Μην επαίρεσαι για τις φυσικές σου δεξιότητες...
Άφησε τους άλλους να τις ανακαλύψουν.
Άφησε τους άλλους να τις ανακαλύψουν.
-Μην καβαλήσεις κανένα "καλάμι",
γιατί κινδυνεύεις να πέσεις να τσακιστείς.
γιατί κινδυνεύεις να πέσεις να τσακιστείς.
-Δεν είσαι "ψηλότερος" από κανέναν
και όλοι αξίζουν να τους κοιτάς κατάματα.
και όλοι αξίζουν να τους κοιτάς κατάματα.
-Βγάλε τα μαχαίρια από την πλάτη σου,
αλλά φρόντισε να τα κρατάς στην τσέπη σου.
αλλά φρόντισε να τα κρατάς στην τσέπη σου.
-Ποτέ όμως, μην κάνεις σε άλλον
ότι δε θέλεις να σου κάνουν.
ότι δε θέλεις να σου κάνουν.
-Η λεβεντιά και η αρχοντιά πηγάζουν από την ψυχή,
γι' αυτό κράτα την ανόθευτη... Ξέρεις εσύ...
γι' αυτό κράτα την ανόθευτη... Ξέρεις εσύ...
-Και κυρίως να 'σαι κοντά στους ανθρώπους σου,
γιατί αυτοί σε έχουν ανάγκη περισσότερο
από οποιονδήποτε άλλον στον κόσμο.
γιατί αυτοί σε έχουν ανάγκη περισσότερο
από οποιονδήποτε άλλον στον κόσμο.
Γιώργος Μανθαιάκης
ΜΕΣ ΣΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΟΥΡΑΝΟ
Πίσω απ' το φως των αστεριών που ταξιδεύουν
ψάχνεις μια λάμψη δανεική ουτοπική
ακούς φωνές βλέπεις σκιές που σε μαγεύουν
δεν τις διακρίνεις μα νομίζεις είναι εκεί
Στον ψεύτη κόσμο πάντα ψάχνεις μιαν αλήθεια
να σου χαράξει δρόμο για τον ουρανό
μέχρι σημείου που σου έγινε συνήθεια
να κυνηγάς κάθε αστέρι φωτεινό
Άνοιξε διάπλατα φτερά να ταξιδέψεις
φτιάξε ορίζοντα καθάριο γαλανό
εκεί μπορείς και μόνο εκεί να διαπρέψεις
μες στον δικό σου αυτοσχέδιο ουρανό
Γιώργος Μανθαιάκης 4/3/2014
ψάχνεις μια λάμψη δανεική ουτοπική
ακούς φωνές βλέπεις σκιές που σε μαγεύουν
δεν τις διακρίνεις μα νομίζεις είναι εκεί
Στον ψεύτη κόσμο πάντα ψάχνεις μιαν αλήθεια
να σου χαράξει δρόμο για τον ουρανό
μέχρι σημείου που σου έγινε συνήθεια
να κυνηγάς κάθε αστέρι φωτεινό
Άνοιξε διάπλατα φτερά να ταξιδέψεις
φτιάξε ορίζοντα καθάριο γαλανό
εκεί μπορείς και μόνο εκεί να διαπρέψεις
μες στον δικό σου αυτοσχέδιο ουρανό
Γιώργος Μανθαιάκης 4/3/2014
ΤΙ ΕΧΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΕΙ...
Τον άντρα κάθε θηλυκό θέλει να τον θαυμάζει
τις αρετές του απλόχερα μ´ εκείνη να μοιράζει...
Για κείνην είναι αντρισμός την κάθε σου την πράξη
να συνοδεύεις με στοργή με σύνεση και τάξη...
Κάποιες φορές που απορείς τι έχει να σου δώσει
φέρε στο νου πόσες φορές σε έχει ξελασπώσει...
Σκέψου πως είναι στήριγμα σε κάθε κίνησή σου
κι ας μη μοιράζεται ποτέ τη δόξα τη δική σου...
Μαζί της κάνεις τα παιδιά μα αυτή τα μεγαλώνει
κάθε τους βήμα στη ζωή πιότερο το βιώνει...
Ποτέ να μην αμφισβητείς πως έχει σημασία
και δώσε και στα "θέλω" της ανάλογη αξία...
Γυναίκα μου ´δωσε ζωή και δεν ακούω κανένα
είναι μικρός φόρος τιμής στη μάνα που με γέννα...
Γιώργος Μανθαιάκης
τις αρετές του απλόχερα μ´ εκείνη να μοιράζει...
Για κείνην είναι αντρισμός την κάθε σου την πράξη
να συνοδεύεις με στοργή με σύνεση και τάξη...
Κάποιες φορές που απορείς τι έχει να σου δώσει
φέρε στο νου πόσες φορές σε έχει ξελασπώσει...
Σκέψου πως είναι στήριγμα σε κάθε κίνησή σου
κι ας μη μοιράζεται ποτέ τη δόξα τη δική σου...
Μαζί της κάνεις τα παιδιά μα αυτή τα μεγαλώνει
κάθε τους βήμα στη ζωή πιότερο το βιώνει...
Ποτέ να μην αμφισβητείς πως έχει σημασία
και δώσε και στα "θέλω" της ανάλογη αξία...
Γυναίκα μου ´δωσε ζωή και δεν ακούω κανένα
είναι μικρός φόρος τιμής στη μάνα που με γέννα...
Γιώργος Μανθαιάκης
ΕΠΙΡΡΕΠΗΣ ΣΤΑ ΒΑΣΑΝΑ
Επιρρεπής στα βάσανα...
ε και;... σιγά τα κάστανα...
Καλό παιδί, εξαίσιο,
μα...ιστορικό απαίσιο...! (?)
Να φταίει το φιλότιμο
που έχεις στην καρδιά σου;
ή μήπως τ´ ότι κοίταζες
μονάχα τη δουλειά σου;
Φταίει το ότι προσπαθείς
να τα παρέχεις όλα;....
τ´ ότι δίνεις και δίνεσαι
στους πάντες και τα πάντα;
ή μήπως τ´ ότι χάνεσαι
και χάνεις τα κουμάντα;
Φορτώθηκε η πλάτη σου
με διάφορα λαμόγια,
μια έτσι! κάνε βρε αδερφέ
και ξεφορτώσου τα όλα...
Μήπως θα πουν ευχαριστώ;
Ξέχνα το φιλαράκι...
νομίζεις πως στα δύσκολα
θα είν´ εκεί λιγάκι;
Όπου βρουν γλέντι και χορό
κι άφθονο φαγοπότι,
οι "φίλοι" σου σηκώνονται
στην "πίστα" πρώτοι-πρώτοι...
Έτσι είναι......Και στα δύσκολα,
θα σε παραμερίσουν...
τί να σε κάνουν αδερφέ;
Θα πάνε να γλεντήσουν...
Σε κάποιου άλλου τον χορό
αν θέλεις να τους ψάξεις,
μα ούτε ώμο δε θα βρεις
απάνω του να κλάψεις...
Γιώργος Μανθαιάκης
ε και;... σιγά τα κάστανα...
Καλό παιδί, εξαίσιο,
μα...ιστορικό απαίσιο...! (?)
Να φταίει το φιλότιμο
που έχεις στην καρδιά σου;
ή μήπως τ´ ότι κοίταζες
μονάχα τη δουλειά σου;
Φταίει το ότι προσπαθείς
να τα παρέχεις όλα;....
τ´ ότι δίνεις και δίνεσαι
στους πάντες και τα πάντα;
ή μήπως τ´ ότι χάνεσαι
και χάνεις τα κουμάντα;
Φορτώθηκε η πλάτη σου
με διάφορα λαμόγια,
μια έτσι! κάνε βρε αδερφέ
και ξεφορτώσου τα όλα...
Μήπως θα πουν ευχαριστώ;
Ξέχνα το φιλαράκι...
νομίζεις πως στα δύσκολα
θα είν´ εκεί λιγάκι;
Όπου βρουν γλέντι και χορό
κι άφθονο φαγοπότι,
οι "φίλοι" σου σηκώνονται
στην "πίστα" πρώτοι-πρώτοι...
Έτσι είναι......Και στα δύσκολα,
θα σε παραμερίσουν...
τί να σε κάνουν αδερφέ;
Θα πάνε να γλεντήσουν...
Σε κάποιου άλλου τον χορό
αν θέλεις να τους ψάξεις,
μα ούτε ώμο δε θα βρεις
απάνω του να κλάψεις...
Γιώργος Μανθαιάκης
ΔΕΝ ΣΕ ΚΡΑΤΑΩ...
Να σ´ έχω μα να μη μπορώ...
να ´χω και την καρδιά σου...
το πνεύμα σου, το σώμα σου...
το χάδι, τα φιλιά σου...
Είσαι μαζί μου μα εδώ...
η σκέψη σου δε μένει...
μέσα σ´ ακριβοθώρητο...
κλουβί φυλακισμένη...
Δεν σε κρατάω άλλο πια...
μπορείς ν´ αποχωρήσεις...
ελεύθερη όπως ποθείς...
πλέον να συνεχίσεις...
Για μένα πάλι μη νοιαστείς...
εγώ ´μαι μαθημένος...
όσα κι αν δίνω πάντοτε...
να βγαίνω ο χαμένος...
Γιώργος Μανθαιάκης
να ´χω και την καρδιά σου...
το πνεύμα σου, το σώμα σου...
το χάδι, τα φιλιά σου...
Είσαι μαζί μου μα εδώ...
η σκέψη σου δε μένει...
μέσα σ´ ακριβοθώρητο...
κλουβί φυλακισμένη...
Δεν σε κρατάω άλλο πια...
μπορείς ν´ αποχωρήσεις...
ελεύθερη όπως ποθείς...
πλέον να συνεχίσεις...
Για μένα πάλι μη νοιαστείς...
εγώ ´μαι μαθημένος...
όσα κι αν δίνω πάντοτε...
να βγαίνω ο χαμένος...
Γιώργος Μανθαιάκης
ΟΝΕΙΡΑ...
Και τί ζητάμε τελικά;
Να μας καθοδηγεί ένα όνειρο, με ότι περικλείεται σ´ αυτό...
Υπάρχουν τόσων ειδών όνειρα, όσοι και οι άνθρωποι στην υφήλιο...
Άλλος έχει όνειρο να κάνει λεφτά...πολλά λεφτά...
Άλλος να έχει υγεία και ευτυχία...
Κάποιος θέλει να είναι καλά η φαμίλια του κι ας ζει με πενιχρά μέσα και
Υπάρχει κι αυτός που αποζητά μια στάλα αγάπη σε όποια της μορφή...
Δες όμως λίγο καλύτερα...
Θα ανακαλύψεις όνειρα που ούτε καν τα είχες φανταστεί.
Ο άστεγος ζητά να βάλει ένα κεραμίδι πάνω απ´ το κεφάλι του και ένα πιάτο φαί στο τραπέζι του καθημερινά,
ο φυλακισμένος ονειρεύεται μια μέρα με τους δικούς του ελεύθερος
και ο ξενιτεμένος να ζήσει στιγμές στην πατρίδα...
Άπειρα τέτοια παραδείγματα μπορεί να απαριθμήσει κάποιος.
Εσύ, καταφερες άκοπα, να έχεις εκπληρώσει μεγάλο μέρος απ´αυτά.
Εστιάσου σ´αυτο που επιθυμείς, χωρίς να μεμψιμοιρείς και διεκδίκησε το με όλες σου τις δυνάμεις...
Κάτι θα καταφέρεις πριν το "τέλος".
Γιώργος Μανθαιάκης
Να μας καθοδηγεί ένα όνειρο, με ότι περικλείεται σ´ αυτό...
Υπάρχουν τόσων ειδών όνειρα, όσοι και οι άνθρωποι στην υφήλιο...
Άλλος έχει όνειρο να κάνει λεφτά...πολλά λεφτά...
Άλλος να έχει υγεία και ευτυχία...
Κάποιος θέλει να είναι καλά η φαμίλια του κι ας ζει με πενιχρά μέσα και
Υπάρχει κι αυτός που αποζητά μια στάλα αγάπη σε όποια της μορφή...
Δες όμως λίγο καλύτερα...
Θα ανακαλύψεις όνειρα που ούτε καν τα είχες φανταστεί.
Ο άστεγος ζητά να βάλει ένα κεραμίδι πάνω απ´ το κεφάλι του και ένα πιάτο φαί στο τραπέζι του καθημερινά,
ο φυλακισμένος ονειρεύεται μια μέρα με τους δικούς του ελεύθερος
και ο ξενιτεμένος να ζήσει στιγμές στην πατρίδα...
Άπειρα τέτοια παραδείγματα μπορεί να απαριθμήσει κάποιος.
Εσύ, καταφερες άκοπα, να έχεις εκπληρώσει μεγάλο μέρος απ´αυτά.
Εστιάσου σ´αυτο που επιθυμείς, χωρίς να μεμψιμοιρείς και διεκδίκησε το με όλες σου τις δυνάμεις...
Κάτι θα καταφέρεις πριν το "τέλος".
Γιώργος Μανθαιάκης
ΤΟ ΒΗΜΑ
Κανένα βήμα δεν συμπίπτει με τα προηγούμενα...
Ποτέ δεν θα ξαναβρεθεί το πάτημα σου
στο ίδιο ακριβώς σημείο του δρόμου με την ίδια φορά...
Γιώργος Μανθαιάκης
Ποτέ δεν θα ξαναβρεθεί το πάτημα σου
στο ίδιο ακριβώς σημείο του δρόμου με την ίδια φορά...
Γιώργος Μανθαιάκης
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ
Γύρω σου χιλιάδες κόσμος
σου χαμογελά εντόνως
κι όμως πάλι νοιώθεις μόνος
της παραφροσύνης γόνος...
διαφορετικότητα...
προσπαθείς να αποδώσεις
στάλες ψυχικές να δώσεις
την καρδιά σου μη λερώσεις
και γουστάρεις να ενδώσεις
στην κοινωνικότητα...
μα θυμάσαι πιο παλιά
που κρατούσες δυνατά
μια ζωή απ´ τα μαλλιά
πορευόσουν στα τυφλά
ώσπου εκεί σε μια γωνιά
πούλησες χωρίς μιλιά
την παλιά αθωότητα...
Τώρα έχεις ενοχές
που δεν είσαι αυτός που θες
ο ανέμελος του χθες
άλλαξες ταυτότητα...
Νοιώθεις λύπηση για σένα
με τα σωθικά σπασμένα
παρακολουθείς σαν ξένα
τα δικά σου απωθημένα...
άστατη οντότητα...
Οι αισθήσεις σου μικρές
οι ισορροπίες λεπτές
άνευ λόγου εμπειρίες
οι παλιές φωτογραφίες...
Ποια νοσταλγικότητα;
Μικροπρέπειες του νου
θες να μοιάσεις αλλουνού
Βαρεμάρα του κορμιού
είσ´ εδώ ή είσ´ αλλού;
Τόση στατικότητα...
Ανασφάλεια της ψυχής
παίδεμα της αντοχής
πάλεψε και ίσως βγεις
το ουσιαστικό να βρεις...
Την πραγματικότητα
Μην το κάνεις για τους άλλους,
κι ας τους θεωρείς "μεγάλους"
κάν´το για τον εαυτό σου
ν´ αναδείξεις το εγώ σου
μα με πειστικότητα...
Της κατάθλιψης τα δάκρυα
ασ´τα σ´ άλλα σκαλοπάτια
δες με καθαρά τα μάτια
κάνε όμορφα παλάτια
της ζωής σου τα καράτια...
ζήσε ντόμπρα και σταράτα
Με προσωπικότητα...
Γιώργος Μανθαιάκης
σου χαμογελά εντόνως
κι όμως πάλι νοιώθεις μόνος
της παραφροσύνης γόνος...
διαφορετικότητα...
προσπαθείς να αποδώσεις
στάλες ψυχικές να δώσεις
την καρδιά σου μη λερώσεις
και γουστάρεις να ενδώσεις
στην κοινωνικότητα...
μα θυμάσαι πιο παλιά
που κρατούσες δυνατά
μια ζωή απ´ τα μαλλιά
πορευόσουν στα τυφλά
ώσπου εκεί σε μια γωνιά
πούλησες χωρίς μιλιά
την παλιά αθωότητα...
Τώρα έχεις ενοχές
που δεν είσαι αυτός που θες
ο ανέμελος του χθες
άλλαξες ταυτότητα...
Νοιώθεις λύπηση για σένα
με τα σωθικά σπασμένα
παρακολουθείς σαν ξένα
τα δικά σου απωθημένα...
άστατη οντότητα...
Οι αισθήσεις σου μικρές
οι ισορροπίες λεπτές
άνευ λόγου εμπειρίες
οι παλιές φωτογραφίες...
Ποια νοσταλγικότητα;
Μικροπρέπειες του νου
θες να μοιάσεις αλλουνού
Βαρεμάρα του κορμιού
είσ´ εδώ ή είσ´ αλλού;
Τόση στατικότητα...
Ανασφάλεια της ψυχής
παίδεμα της αντοχής
πάλεψε και ίσως βγεις
το ουσιαστικό να βρεις...
Την πραγματικότητα
Μην το κάνεις για τους άλλους,
κι ας τους θεωρείς "μεγάλους"
κάν´το για τον εαυτό σου
ν´ αναδείξεις το εγώ σου
μα με πειστικότητα...
Της κατάθλιψης τα δάκρυα
ασ´τα σ´ άλλα σκαλοπάτια
δες με καθαρά τα μάτια
κάνε όμορφα παλάτια
της ζωής σου τα καράτια...
ζήσε ντόμπρα και σταράτα
Με προσωπικότητα...
Γιώργος Μανθαιάκης
ΑΝΟΙΞΗ
Κι Είπε ο Θεός "ας γεννηθεί στον κόσμο η ελπίδα"
μα στων ανθρώπων τις ψυχές δεν έφτασε ούτε λέξη...
Την πλάση μπόρες έδερναν και μαύρη καταιγίδα
και ο καθένας είχε αλλού τ´αυτιά του και τη σκέψη...
Κι Είπε "να δημιουργηθεί μια εποχή να φέρει
φως και κουράγιο άφθονο μ´ αιθέριες μελωδίες...
Ν´ ανθίσουν άνθη στα κλαδιά και να μεθά τ´ αγέρι
την όσφρηση και την καρδιά με θείες ευωδίες"...
"Να τραγουδήσουνε πουλιά νερά να κελαρύσουν
να γίνει η κάμπια όμορφη χρώματα να χαρίσει...
Τα χελιδόνια να φανούν κι αγάπη να σκορπίσουν
να βάλει ρούχο γιορτινό ολόκληρη η φύση"...
Και έφτιαξε την Άνοιξη ελπίδες να μοιράσει
να γαληνέψουν οι καρδιές να δουν το Άγιο Φως του...
Τόση η τελειότητα κι η αρμονία στην πλάση
που Είπε τέτοια εποχή να ´ρθει στη γη κι ο Υιός Του...
Γιώργος Μανθαιάκης 16/3/2014
μα στων ανθρώπων τις ψυχές δεν έφτασε ούτε λέξη...
Την πλάση μπόρες έδερναν και μαύρη καταιγίδα
και ο καθένας είχε αλλού τ´αυτιά του και τη σκέψη...
Κι Είπε "να δημιουργηθεί μια εποχή να φέρει
φως και κουράγιο άφθονο μ´ αιθέριες μελωδίες...
Ν´ ανθίσουν άνθη στα κλαδιά και να μεθά τ´ αγέρι
την όσφρηση και την καρδιά με θείες ευωδίες"...
"Να τραγουδήσουνε πουλιά νερά να κελαρύσουν
να γίνει η κάμπια όμορφη χρώματα να χαρίσει...
Τα χελιδόνια να φανούν κι αγάπη να σκορπίσουν
να βάλει ρούχο γιορτινό ολόκληρη η φύση"...
Και έφτιαξε την Άνοιξη ελπίδες να μοιράσει
να γαληνέψουν οι καρδιές να δουν το Άγιο Φως του...
Τόση η τελειότητα κι η αρμονία στην πλάση
που Είπε τέτοια εποχή να ´ρθει στη γη κι ο Υιός Του...
Γιώργος Μανθαιάκης 16/3/2014
ΜΕ ΘΕΛΕΙ Ο ΚΑΗΜΟΣ ΜΟΥ
Του πόθου τα σημάδια
στου νου μου τα σκοτάδια
βασανισμένα βράδια
για δώρα φέρνουνε
Με θέλει ο καημός μου
ζωή και θάνατος μου
στα ύστερα του κόσμου
θυσία προσφέρομαι
Λουσμένος τ´άρωμα σου
χαμένος στη ματιά σου
θάλασσα τα φιλιά σου
κι εγώ ο ναυαγός
Δώσε μου μια βοήθεια
κρύψε μου την αλήθεια
γίνε πνοή στα στήθια
πριν σβήσω ο φτωχός
Πούλα μου ένα ψέμα
σαν κείνα τ´αγιασμένα
που χάριζες σ´εμένα
κι ελπίδες γέμιζα
Το απάτητο ξωκκλήσι
στης σκέψης μου τη βρύση
κάνε να μη γκρεμίσει
μα για σένα το έχτιζα
Γιώργος Μανθαιάκης 23/1/2014
στου νου μου τα σκοτάδια
βασανισμένα βράδια
για δώρα φέρνουνε
Με θέλει ο καημός μου
ζωή και θάνατος μου
στα ύστερα του κόσμου
θυσία προσφέρομαι
Λουσμένος τ´άρωμα σου
χαμένος στη ματιά σου
θάλασσα τα φιλιά σου
κι εγώ ο ναυαγός
Δώσε μου μια βοήθεια
κρύψε μου την αλήθεια
γίνε πνοή στα στήθια
πριν σβήσω ο φτωχός
Πούλα μου ένα ψέμα
σαν κείνα τ´αγιασμένα
που χάριζες σ´εμένα
κι ελπίδες γέμιζα
Το απάτητο ξωκκλήσι
στης σκέψης μου τη βρύση
κάνε να μη γκρεμίσει
μα για σένα το έχτιζα
Γιώργος Μανθαιάκης 23/1/2014
ΈΛΑ ΑΠΟΨΕ ΣΕ ΜΕΝΑ
Οπτασία γλυκιάς προσμονής
βάλσαμο της αναμονής
έλα απόψε σε μένα
και μόνο σε μένα
Δε με νοιάζει πως και γιατί
μ´ενδιαφέρει να είσαι εσύ
το μόνο ονειρό μου
το άλλο μισό μου
Κι ας μου λένε κάποιοι γνωστοί
"δεν ταιριάζεις φίλε μ´ αυτή
δεν είναι για σένα"
εγώ θέλω εσένα
Δε με νοιάζει τι θα πουν
κι αν σωστοί σε όλα βγουν
εγώ λιώνω για σένα
και μόνο για σένα
Σήμερα στη δουλειά σου μην πας
δείξε μου έτσι πως μ´ αγαπάς
έλα απόψε το βράδυ
ρίξε φως στο σκοτάδι
Μην πουλήσεις ξανά το κορμί
σου χαρίζω όλη μου τη ζωή
κάν´το τώρα για μένα
και μόνο για μένα
Δε με νοιάζει τι θα πουν
κι αν σωστοί σε όλα βγουν
εγώ λιώνω για σένα
και μόνο για σένα
Γιώργος Μανθαιάκης
βάλσαμο της αναμονής
έλα απόψε σε μένα
και μόνο σε μένα
Δε με νοιάζει πως και γιατί
μ´ενδιαφέρει να είσαι εσύ
το μόνο ονειρό μου
το άλλο μισό μου
Κι ας μου λένε κάποιοι γνωστοί
"δεν ταιριάζεις φίλε μ´ αυτή
δεν είναι για σένα"
εγώ θέλω εσένα
Δε με νοιάζει τι θα πουν
κι αν σωστοί σε όλα βγουν
εγώ λιώνω για σένα
και μόνο για σένα
Σήμερα στη δουλειά σου μην πας
δείξε μου έτσι πως μ´ αγαπάς
έλα απόψε το βράδυ
ρίξε φως στο σκοτάδι
Μην πουλήσεις ξανά το κορμί
σου χαρίζω όλη μου τη ζωή
κάν´το τώρα για μένα
και μόνο για μένα
Δε με νοιάζει τι θα πουν
κι αν σωστοί σε όλα βγουν
εγώ λιώνω για σένα
και μόνο για σένα
Γιώργος Μανθαιάκης
ΕΙΚΟΝΕΣ ΝΟΣΤΟΥ
Ήταν μια νύχτα σαν κι αυτή και πως να την ξεχάσω;
πανσέληνος...και μου ´λεγες "δε θέλω να σε χάσω"!...
Κι εγώ σε κράταγα σφιχτά, να νοιώσω τους παλμούς σου
κι έλεγες στην αγκάλη μου πως γαληνεύει ο νους σου...
Και το φεγγάρι που άκουγε,έπαιζε με το φως του,
λαμπύριζε στη θάλασσα...εικόνες πλέον νόστου...
Στιγμές που δεν σε ένοιαξε ποτέ σου αν τις χάσεις,
αφού τις υποσχέσεις σου φρόντισες να ξεχάσεις...
Γιώργος Μανθαιάκης
https://www.youtube.com/watch?v=rAN14vn7lQg
πανσέληνος...και μου ´λεγες "δε θέλω να σε χάσω"!...
Κι εγώ σε κράταγα σφιχτά, να νοιώσω τους παλμούς σου
κι έλεγες στην αγκάλη μου πως γαληνεύει ο νους σου...
Και το φεγγάρι που άκουγε,έπαιζε με το φως του,
λαμπύριζε στη θάλασσα...εικόνες πλέον νόστου...
Στιγμές που δεν σε ένοιαξε ποτέ σου αν τις χάσεις,
αφού τις υποσχέσεις σου φρόντισες να ξεχάσεις...
Γιώργος Μανθαιάκης
https://www.youtube.com/watch?v=rAN14vn7lQg
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΣ
Είναι πάρα πολύ απλό να στέκεις στη γωνία
να περιμένεις τ'αλλουνού το λάθος μ' αγωνία
Σαν από μηχανής Θεός να 'ρθεις να κατακρίνεις
φαρμάκια και πολλές πληγές του καθενός να δίνεις
Ξάνοιγε 'συ το δρόμο σου κι άσε την ειρωνεία
κανένας αναμάρτητος σ'αυτή την κοινωνία
Γιώργος Μανθαιάκης
να περιμένεις τ'αλλουνού το λάθος μ' αγωνία
Σαν από μηχανής Θεός να 'ρθεις να κατακρίνεις
φαρμάκια και πολλές πληγές του καθενός να δίνεις
Ξάνοιγε 'συ το δρόμο σου κι άσε την ειρωνεία
κανένας αναμάρτητος σ'αυτή την κοινωνία
Γιώργος Μανθαιάκης
ΣΗΜΑΔΙΑ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ
Δεν βρίσκεταί στην επαφή σωμάτων η ουσία
σ´ άλλα ακριβά αισθήματα κρύβεται η προδοσία
Είν´η στιγμή η ιερή της επικοινωνίας
που ξεσκεπάζεις όνειρα και σκέψεις αγωνίας
Ζητάς στοργή και ζεστασιά λέγοντας την αλήθεια
και μια απέραντη αγκαλιά που ηρεμεί τα στήθια
Τέτοιες προσωπικές στιγμές απέραντης αξίας
αν μοιραστούν αφήνουνε σημάδια προδοσίας
Κι αν σου περάσει απ´ το μυαλό πως τα προσφέρει σ´άλλο
ο άνθρωπος που αγαπάς νοιώθεις καημό μεγάλο
Γιώργος Μανθαιάκης
σ´ άλλα ακριβά αισθήματα κρύβεται η προδοσία
Είν´η στιγμή η ιερή της επικοινωνίας
που ξεσκεπάζεις όνειρα και σκέψεις αγωνίας
Ζητάς στοργή και ζεστασιά λέγοντας την αλήθεια
και μια απέραντη αγκαλιά που ηρεμεί τα στήθια
Τέτοιες προσωπικές στιγμές απέραντης αξίας
αν μοιραστούν αφήνουνε σημάδια προδοσίας
Κι αν σου περάσει απ´ το μυαλό πως τα προσφέρει σ´άλλο
ο άνθρωπος που αγαπάς νοιώθεις καημό μεγάλο
Γιώργος Μανθαιάκης
ΑΝΕΜΕ
Άνεμε τι ζητάς εκεί; Βγες από την καρδιά μου
φύγε μακρυά μη διασκορπάς παντού τα όνειρα μου
Στου αχανούς ορίζοντα τα τέσσερα σημεία
κοιτώ μα δεν διαφαίνεται ελπίδα πια καμία
Τα πήρες και πού τα ´συρες ούτ´ ο Θεός δεν ξέρει
κι άφησες άδεια μια καρδιά για πάντα να υποφέρει
Γιώργος Μανθαιάκης
φύγε μακρυά μη διασκορπάς παντού τα όνειρα μου
Στου αχανούς ορίζοντα τα τέσσερα σημεία
κοιτώ μα δεν διαφαίνεται ελπίδα πια καμία
Τα πήρες και πού τα ´συρες ούτ´ ο Θεός δεν ξέρει
κι άφησες άδεια μια καρδιά για πάντα να υποφέρει
Γιώργος Μανθαιάκης
1821
1821
Αν ζούσανε οι ήρωες...που ´χε το ´21...
θ´ αφήναμε τον καναπέ...το facebook και την πένα...
Θα ´χαμε καθοδηγητές...ηγέτες μεστωμένους...
τη σιγουριά τους θα ´διναν...σ´ όλους τους πονεμένους...
Ξεσηκωμό θα φέρνανε...θά ´διναν περηφάνια...
και της πατρίδας το αίσθημα...θα ´φτανε στα ουράνια...
Μα έλα που αλλάξανε...ακόμα κι οι ανθρώποι...
σπάνια βγάζουν σαν κι αυτούς...οι άγιοι τούτοι τόποι...
Κι αν κάποιοι έχουν θέληση...το "σύστημα" τους τρώει...
τους κόβουνε τα πόδια τους...πριν να σηκώσουν μπόι...
Αναμονή στη Λευτεριά...αναβολή στη μοίρα...
στα τόσα πάθη που περνάς...Ελλάδα κακομοίρα...
Γιώργος Μανθαιάκης
Αν ζούσανε οι ήρωες...που ´χε το ´21...
θ´ αφήναμε τον καναπέ...το facebook και την πένα...
Θα ´χαμε καθοδηγητές...ηγέτες μεστωμένους...
τη σιγουριά τους θα ´διναν...σ´ όλους τους πονεμένους...
Ξεσηκωμό θα φέρνανε...θά ´διναν περηφάνια...
και της πατρίδας το αίσθημα...θα ´φτανε στα ουράνια...
Μα έλα που αλλάξανε...ακόμα κι οι ανθρώποι...
σπάνια βγάζουν σαν κι αυτούς...οι άγιοι τούτοι τόποι...
Κι αν κάποιοι έχουν θέληση...το "σύστημα" τους τρώει...
τους κόβουνε τα πόδια τους...πριν να σηκώσουν μπόι...
Αναμονή στη Λευτεριά...αναβολή στη μοίρα...
στα τόσα πάθη που περνάς...Ελλάδα κακομοίρα...
Γιώργος Μανθαιάκης
ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ '21
Θέλω ν' ανέβω στου βουνού
τη ράχη αητέ μου
να δω πως πολεμούσανε
'κείνοι οι κλέφτες Θε μου
Κολοκοτρώνης, Γερμανός,
Μιαούλης και Κανάρης
η Μπουμπουλίνα η ξακουστή
και ο Καραισκάκης
Η Μαυρογένους η Μαντώ
κι ο Γιάννης Μακρυγιάννης,
Ο Διάκος ο περήφανος,
Μπότσαρης, Παπαφλέσσας
και να 'ταν τρόπος μπορετός
με τις ριπές τ' ανέμου
να δώσει να φανερωθούν
Έλληνες τέτοιοι Θε μου
Που πολεμούσανε εχθρούς
για τα ιδανικά τους
για τα δικά τους χώματα
και την ταυτότητα τους
Όπως και να ´χει σήμερα
η ιστορία γράφει
το αίμα των λευτερωτών
μάλλον θα πάει στράφι
Γιώργος Μανθαιάκης
τη ράχη αητέ μου
να δω πως πολεμούσανε
'κείνοι οι κλέφτες Θε μου
Κολοκοτρώνης, Γερμανός,
Μιαούλης και Κανάρης
η Μπουμπουλίνα η ξακουστή
και ο Καραισκάκης
Η Μαυρογένους η Μαντώ
κι ο Γιάννης Μακρυγιάννης,
Ο Διάκος ο περήφανος,
Μπότσαρης, Παπαφλέσσας
και να 'ταν τρόπος μπορετός
με τις ριπές τ' ανέμου
να δώσει να φανερωθούν
Έλληνες τέτοιοι Θε μου
Που πολεμούσανε εχθρούς
για τα ιδανικά τους
για τα δικά τους χώματα
και την ταυτότητα τους
Όπως και να ´χει σήμερα
η ιστορία γράφει
το αίμα των λευτερωτών
μάλλον θα πάει στράφι
Γιώργος Μανθαιάκης
ΛΙΓΟ ΑΠ' ΟΛΑ
Για άλλους είναι θύελλα...και γι' άλλους καταφύγιο...
για άλλους χάδι τρυφερό...γι' άλλους βασανιστήριο...
Άλλοι την έχουν για Θεά...κι άλλοι για διάολό τους...
άλλοι δε θέλουν να τη δουν...κι άλλοι τη θέλουν μπρος τους...
Κάποιοι τη νιώθουνε γλυκιά...κάποιους τους αηδιάζει...
για κάποιους είναι αταίριαστη...σε κάποιους τους ταιριάζει...
Υπάρχει της συνήθειας...μα και κεραυνοβόλα...
τι είναι η αγάπη τελικά;....είναι λίγο απ´ όλα!!!
Γιώργος Μανθαιάκης
για άλλους χάδι τρυφερό...γι' άλλους βασανιστήριο...
Άλλοι την έχουν για Θεά...κι άλλοι για διάολό τους...
άλλοι δε θέλουν να τη δουν...κι άλλοι τη θέλουν μπρος τους...
Κάποιοι τη νιώθουνε γλυκιά...κάποιους τους αηδιάζει...
για κάποιους είναι αταίριαστη...σε κάποιους τους ταιριάζει...
Υπάρχει της συνήθειας...μα και κεραυνοβόλα...
τι είναι η αγάπη τελικά;....είναι λίγο απ´ όλα!!!
Γιώργος Μανθαιάκης
ΠΕΣ ΜΟΥ...
Πες μου μα δεν παρεξηγώ...άλλωστε ´γω σε ξέρω...
ασχέτως που όταν σε σκεφτώ, μέσα μου υποφέρω...
Εγώ δε σε παρεξηγώ...αντίθετα μ´ αρέσει,
να νοιώθω πως στη σκέψη σου έχω κι εγώ μια θέση...
Πες μου την παρεξήγηση που είχες με τον άλλο
και άρχισες τα κλάμματα κι έχεις καημό μεγάλο...
Πες μου αν θέλεις αγκαλιά κι εγώ θα την ανοίξω,
το δάκρυ και τον πόνο σου, στο σώμα μου να κρύψω...
Σ´ αυτό το σώμα που ´δωσες με αφθονία πόνο,
έλα να παρηγορηθείς, μα ´γω δε σου θυμώνω...
Έλα κοντά μα κι η καρδιά δε σ´ έχει ξεπεράσει...
ας είναι ο άλλος αφορμή, στο "πριν" να ξαναφτάσει...
Γιώργος Μανθαιάκης
ασχέτως που όταν σε σκεφτώ, μέσα μου υποφέρω...
Εγώ δε σε παρεξηγώ...αντίθετα μ´ αρέσει,
να νοιώθω πως στη σκέψη σου έχω κι εγώ μια θέση...
Πες μου την παρεξήγηση που είχες με τον άλλο
και άρχισες τα κλάμματα κι έχεις καημό μεγάλο...
Πες μου αν θέλεις αγκαλιά κι εγώ θα την ανοίξω,
το δάκρυ και τον πόνο σου, στο σώμα μου να κρύψω...
Σ´ αυτό το σώμα που ´δωσες με αφθονία πόνο,
έλα να παρηγορηθείς, μα ´γω δε σου θυμώνω...
Έλα κοντά μα κι η καρδιά δε σ´ έχει ξεπεράσει...
ας είναι ο άλλος αφορμή, στο "πριν" να ξαναφτάσει...
Γιώργος Μανθαιάκης
ΠΟΙΟΣ;
Πριν φύγεις άκου με απλά για μιά φορά και μένα
κι ύστερα άσε με να ζω μ´ όνειρα σκοτωμένα...
Μην αντιδράσεις μη μιλάς άκου απλά και σώπα
κάτι που έπρεπε να πω κι όμως ποτέ δεν το ´πα...
Δεν ήθελα να προβληθώ μπροστά στα δυο σου μάτια
νόμιζα καταλάβαινες κι ας μ´ έκανες κομμάτια...
Θέλω απλά να θυμηθείς κάποιες απ´ τις στιγμές μας
αυτές που από σήμερα θα γίνουν πλέον χθες μας...
Ποιος ήτανε ο άντρας σου και τι έκανε για σένα
πόσα πολλά σου έδωσε που τα ´χεις ξεχασμένα...
Ποιος ήταν πάντα πλάι σου και πάντα σ´ αγαπούσε
κι ευτυχισμένη να σε δει όπως ποθείς ποθούσε;
Ποιος έκλαιγε στη λυπή σου γελούσε στη χαρά σου;
ποιος έβλεπε αληθινά τ´ άπιαστα όνειρά σου;
Ποιος έδωσε το μέλλον του να υπάρχει το δικό σου;
ποιος έγινε στο βήμα σου δεύτερος εαυτός σου;
Ποιος άλλος άντρας πές μου ποιος όποτε ´συ πονούσες
σου χάριζε τη θαλπωρή αυτή π´ αναζητούσες;
Ποιος έπαιρνε την παγωνιά στα φύλλα της καρδιάς του
και σου ´δινε απλόχερα μόνο τη ζεστασιά του;
Εγώ ψυχή μου...μόνο εγώ...κι αν σου φαντάζουν ξένα
εύχομαι ο επόμενος να είναι σαν και μένα...
Γιώργος Μανθαιάκης
κι ύστερα άσε με να ζω μ´ όνειρα σκοτωμένα...
Μην αντιδράσεις μη μιλάς άκου απλά και σώπα
κάτι που έπρεπε να πω κι όμως ποτέ δεν το ´πα...
Δεν ήθελα να προβληθώ μπροστά στα δυο σου μάτια
νόμιζα καταλάβαινες κι ας μ´ έκανες κομμάτια...
Θέλω απλά να θυμηθείς κάποιες απ´ τις στιγμές μας
αυτές που από σήμερα θα γίνουν πλέον χθες μας...
Ποιος ήτανε ο άντρας σου και τι έκανε για σένα
πόσα πολλά σου έδωσε που τα ´χεις ξεχασμένα...
Ποιος ήταν πάντα πλάι σου και πάντα σ´ αγαπούσε
κι ευτυχισμένη να σε δει όπως ποθείς ποθούσε;
Ποιος έκλαιγε στη λυπή σου γελούσε στη χαρά σου;
ποιος έβλεπε αληθινά τ´ άπιαστα όνειρά σου;
Ποιος έδωσε το μέλλον του να υπάρχει το δικό σου;
ποιος έγινε στο βήμα σου δεύτερος εαυτός σου;
Ποιος άλλος άντρας πές μου ποιος όποτε ´συ πονούσες
σου χάριζε τη θαλπωρή αυτή π´ αναζητούσες;
Ποιος έπαιρνε την παγωνιά στα φύλλα της καρδιάς του
και σου ´δινε απλόχερα μόνο τη ζεστασιά του;
Εγώ ψυχή μου...μόνο εγώ...κι αν σου φαντάζουν ξένα
εύχομαι ο επόμενος να είναι σαν και μένα...
Γιώργος Μανθαιάκης
ΜΟΥΝΤΟΣ ΚΑΙΡΟΣ
Μουντός καιρός γκρίζος κι αυτός
όπως τα όνειρά μου
Σύννεφα μαύρα αισθήματα άδεια
κράτα γερά καρδιά μου
Βρες αντοχές τόσες φορές
ήσουν στην ίδια θέση
Κάνε κουράγιο θα βρεις μουράγιο
το πλοίο σου να δέσει
Φουρτούνες σωρό σ´ άγριο καιρό
μα πάντοτε αντέχεις
Ψυχή μου ζεις με ψέματα μα αποθέματα
μου φαίνεται πως έχεις
Λύσ´ τα σχοινιά όρτσα πανιά
και πάμε γι άλλους τόπους
Να ´χει καιρό πιο καθαρό
και πιο αγνούς ανθρώπους
Γιώργος Μανθαιάκης 20/11/2013
όπως τα όνειρά μου
Σύννεφα μαύρα αισθήματα άδεια
κράτα γερά καρδιά μου
Βρες αντοχές τόσες φορές
ήσουν στην ίδια θέση
Κάνε κουράγιο θα βρεις μουράγιο
το πλοίο σου να δέσει
Φουρτούνες σωρό σ´ άγριο καιρό
μα πάντοτε αντέχεις
Ψυχή μου ζεις με ψέματα μα αποθέματα
μου φαίνεται πως έχεις
Λύσ´ τα σχοινιά όρτσα πανιά
και πάμε γι άλλους τόπους
Να ´χει καιρό πιο καθαρό
και πιο αγνούς ανθρώπους
Γιώργος Μανθαιάκης 20/11/2013
ΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ ΣΤΟ ΤΑΣΑΚΙ
Το τσιγάρο στο τασάκι
με την κάφτρα αναμμένη
κι ο καπνός μες στο δωμάτιο
την ανάσα να μου παίρνει
Ξέχασες μαζί να πάρεις
το πακέτο τα τσιγάρα
μάλλον ήταν το να φύγεις
η μεγάλη σου λαχτάρα
Μ´ άφησες χωρίς ανάσα
μέσα στο μουντό σαλόνι
ο καπνός να με τυλίγει
και με πνίγουνε οι πόνοι
Ένα μάλμπουρο γεμάτο
κι ο αναπτήρας ο καλός σου
μόνα αντικειμενά σου
να θυμίζουν το χαμό σου
Ξέρω πως δεν θα γυρίσεις
μια κι οι τύψεις δε σ´ αφήνουν
τ´ άψυχα αντικείμενα σου
κι οι αναμνήσεις θα μου μείνουν
Γιώργος Μανθαιάκης
με την κάφτρα αναμμένη
κι ο καπνός μες στο δωμάτιο
την ανάσα να μου παίρνει
Ξέχασες μαζί να πάρεις
το πακέτο τα τσιγάρα
μάλλον ήταν το να φύγεις
η μεγάλη σου λαχτάρα
Μ´ άφησες χωρίς ανάσα
μέσα στο μουντό σαλόνι
ο καπνός να με τυλίγει
και με πνίγουνε οι πόνοι
Ένα μάλμπουρο γεμάτο
κι ο αναπτήρας ο καλός σου
μόνα αντικειμενά σου
να θυμίζουν το χαμό σου
Ξέρω πως δεν θα γυρίσεις
μια κι οι τύψεις δε σ´ αφήνουν
τ´ άψυχα αντικείμενα σου
κι οι αναμνήσεις θα μου μείνουν
Γιώργος Μανθαιάκης
ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΤΟΥ ΝΟΥ ΣΟΥ
Υπάρχουν στη ζωή στιγμές...που ο νους σου σε παιδεύει...
που μόλις δει ένα εμπόδιο...άλλα εκατό γυρεύει...
Σκαλίζει χρόνιες πληγές...παλιών παραπτωμάτων...
για να σε κάνει να πονάς...πατά επί πτωμάτων...
Σου αφαιρεί τη δύναμη...και σε γεμίζει θλίψη...
μ´εκβιασμούς το γέλιο σου...το διώχνει να σου λείψει...
Έτσι υποσυνείδητα...για να σ´ αποπλανήσει...
τη σκέψη την αρνητική...στον άνεμο θ´ αφήσει...
Να τριγυρίζει γύρω σου...με θράσσος και με θάρρος...
και να φορτώνει το κορμί...χιλιάδες τόνους βάρος...
Κι εσύ εκεί ανήμπορος...με βήμα κουρασμένο...
σαν ν´ ανεβαίνεις Γολγοθά...μ´ ένα σταυρό δεμένο...
Διόρθωσε το βήμα σου...τη χάρη μην του κάνεις...
και την ισορροπία σου...για ´κείνον μην τη χάνεις...
Χαλιναγώγησε το νου...και πάρε πλέον θέση...
με τα νερά σου θε να ´ρθει...τ´ αρέσει δεν τ´ αρέσει...
Δείξε ποιος είναι αφεντικό...άλλαξε την ροή του...
και διώξε την αρνητική...τη σκέψη την κακή του...
Σκέψου φορές που διέπρεψες...και χάρηκε η ψυχή σου...
κι αισθάνθηκες περήφανος...πόσες μες στη ζωή σου;...
Δώσε να καταλάβει ο νους...με το δικό σου θράσσος...
ότι μπροστά σ´ εσένανε...είναι απλός κομπάρσος...
Κάνε τη σκέψη θετική...κι αυτός θ´ ακολουθήσει...
τ´ότι τον κουβαλάς κι αυτόν...κάν´ τον να εκτιμήσει...
Γιώργος Μανθαιάκης
που μόλις δει ένα εμπόδιο...άλλα εκατό γυρεύει...
Σκαλίζει χρόνιες πληγές...παλιών παραπτωμάτων...
για να σε κάνει να πονάς...πατά επί πτωμάτων...
Σου αφαιρεί τη δύναμη...και σε γεμίζει θλίψη...
μ´εκβιασμούς το γέλιο σου...το διώχνει να σου λείψει...
Έτσι υποσυνείδητα...για να σ´ αποπλανήσει...
τη σκέψη την αρνητική...στον άνεμο θ´ αφήσει...
Να τριγυρίζει γύρω σου...με θράσσος και με θάρρος...
και να φορτώνει το κορμί...χιλιάδες τόνους βάρος...
Κι εσύ εκεί ανήμπορος...με βήμα κουρασμένο...
σαν ν´ ανεβαίνεις Γολγοθά...μ´ ένα σταυρό δεμένο...
Διόρθωσε το βήμα σου...τη χάρη μην του κάνεις...
και την ισορροπία σου...για ´κείνον μην τη χάνεις...
Χαλιναγώγησε το νου...και πάρε πλέον θέση...
με τα νερά σου θε να ´ρθει...τ´ αρέσει δεν τ´ αρέσει...
Δείξε ποιος είναι αφεντικό...άλλαξε την ροή του...
και διώξε την αρνητική...τη σκέψη την κακή του...
Σκέψου φορές που διέπρεψες...και χάρηκε η ψυχή σου...
κι αισθάνθηκες περήφανος...πόσες μες στη ζωή σου;...
Δώσε να καταλάβει ο νους...με το δικό σου θράσσος...
ότι μπροστά σ´ εσένανε...είναι απλός κομπάρσος...
Κάνε τη σκέψη θετική...κι αυτός θ´ ακολουθήσει...
τ´ότι τον κουβαλάς κι αυτόν...κάν´ τον να εκτιμήσει...
Γιώργος Μανθαιάκης
ΑΨΥΧΟ ΚΟΝΣΕΡΒΟΚΟΥΤΙ
Έστω κι από ´να "άψυχο"...στυγνό "κονσερβοκούτι"...
θαρρώ μπορούν να μοιραστούν...ψυχής άφθαρτα πλούτη...
Μπορούν χωρίς συμφέροντα...άνθρωποι να μιλούνε...
και ίσο παρονομαστή...στις σχέσεις τους να βρούνε...
Νομίζω ότι λείψανε...πια οι καθάριες σκέψεις...
δύσκολα έξω στη ζωή...άνθρωπο θα πιστέψεις...
Καθένας διαισθάνεται...πως ίσως κινδυνέψει...
και ίσως ο απέναντι...κάτι θα του γυρέψει...
Φοβάται ´κείνη τη στιγμή...κάποιας αδυναμίας...
που θα βρεθεί στο επίκεντρο...της όποιας ειρωνείας...
Τρέμει για τη φαμίλια του...και τα υπάρχοντά του...
είτε για τις συνέπειες...που θα ´χει στη δουλειά του...
Δεν είμαστε ξεκάθαροι...κι αυτοί είναι κάποιοι λόγοι...
δε θέλουμε επ´ ουδενί...να ´μαστε υπολόγοι...
Σ´ αυτές τις "άψυχες" γραμμές...πολλά μπορείς να δώσεις...
κι αν θες πατάς ένα delete...όλα να τα τελειώσεις...
Όμως δεν είναι λογικό...να είμαστε όλοι ίδιοι...
κάποιοι είτε ´δώ είτε αλλού...το ίδιο είναι ´πιτήδειοι...
Αλλά το θέμα που άνοιξα...θαρρώ είναι τεράστιο...
κι αν κάτσω ώρες να μιλώ...βιβλίο θα σας γράψω...
Να ´χουμε μια καλή βραδυά...και να χαρεί η ψυχή μας...
είτε στην έξω τη ζωή...είτε απ´ το pc μας...
Ευχαριστώ που παρακολουθείτε τις σκέψεις μου!
Γιώργος Μανθαιάκης
θαρρώ μπορούν να μοιραστούν...ψυχής άφθαρτα πλούτη...
Μπορούν χωρίς συμφέροντα...άνθρωποι να μιλούνε...
και ίσο παρονομαστή...στις σχέσεις τους να βρούνε...
Νομίζω ότι λείψανε...πια οι καθάριες σκέψεις...
δύσκολα έξω στη ζωή...άνθρωπο θα πιστέψεις...
Καθένας διαισθάνεται...πως ίσως κινδυνέψει...
και ίσως ο απέναντι...κάτι θα του γυρέψει...
Φοβάται ´κείνη τη στιγμή...κάποιας αδυναμίας...
που θα βρεθεί στο επίκεντρο...της όποιας ειρωνείας...
Τρέμει για τη φαμίλια του...και τα υπάρχοντά του...
είτε για τις συνέπειες...που θα ´χει στη δουλειά του...
Δεν είμαστε ξεκάθαροι...κι αυτοί είναι κάποιοι λόγοι...
δε θέλουμε επ´ ουδενί...να ´μαστε υπολόγοι...
Σ´ αυτές τις "άψυχες" γραμμές...πολλά μπορείς να δώσεις...
κι αν θες πατάς ένα delete...όλα να τα τελειώσεις...
Όμως δεν είναι λογικό...να είμαστε όλοι ίδιοι...
κάποιοι είτε ´δώ είτε αλλού...το ίδιο είναι ´πιτήδειοι...
Αλλά το θέμα που άνοιξα...θαρρώ είναι τεράστιο...
κι αν κάτσω ώρες να μιλώ...βιβλίο θα σας γράψω...
Να ´χουμε μια καλή βραδυά...και να χαρεί η ψυχή μας...
είτε στην έξω τη ζωή...είτε απ´ το pc μας...
Ευχαριστώ που παρακολουθείτε τις σκέψεις μου!
Γιώργος Μανθαιάκης
ΘΑΛΑΣΣΑ
Κάποιες στιγμές σε νοσταλγώ άλλες φορές φοβάμαι
μια θέλω μέσα σου να μπω κι άλλες απ´ έξω να ´μαι...
Πότε σε βλέπω ήρεμη πότε φουρτουνιασμένη
μα τί είναι αυτό το μαγικό μαζί σου που με δένει...;
Ένστικτα δολοφονικά σε πιάνουν ώρες-ώρες
θεριεύεις φανερώνοντας αγριεμένες μπόρες...
Κάθομαι και παρατηρώ κάθε μικρό σου κύμα
που μόλις φτάνει στην ακτή της γης γίνεται θύμα...
Θάλασσα με τα πάθη σου τους πάντες μας μαγεύεις
είτε φουρτούνες μας κερνάς είτε σαν γαληνεύεις...
Γιώργος Μανθαιάκης
μια θέλω μέσα σου να μπω κι άλλες απ´ έξω να ´μαι...
Πότε σε βλέπω ήρεμη πότε φουρτουνιασμένη
μα τί είναι αυτό το μαγικό μαζί σου που με δένει...;
Ένστικτα δολοφονικά σε πιάνουν ώρες-ώρες
θεριεύεις φανερώνοντας αγριεμένες μπόρες...
Κάθομαι και παρατηρώ κάθε μικρό σου κύμα
που μόλις φτάνει στην ακτή της γης γίνεται θύμα...
Θάλασσα με τα πάθη σου τους πάντες μας μαγεύεις
είτε φουρτούνες μας κερνάς είτε σαν γαληνεύεις...
Γιώργος Μανθαιάκης
ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΤΙ ΚΕΡΔΙΣΕΣ
Καρδιά πάλι κατάφορα σ´ αδίκησε η αγάπη
ρίσκαρες σε συναίσθημα που βγήκε αυταπάτη
Καρδιά μου πάλι θα στο πω μα μούτρα μη μου κάνεις
έρωτας είναι η ζαριά που ρίχνεις και τη χάνεις
Μα είχες κι ένα όφελος σου ´μεινε το παιχνίδι
καθ´ όλη του την διάρκεια έχεις κερδίσει ήδη
Κέρδισες συναισθήματα ζωή πλημμυρισμένα
γι αυτό και τζογάρες διπλά παίρνοντας από μένα
Δε σου τα δίνω δανεικά απλά σου τα χαρίζω
γιατί στα συναισθήματα αυτά κι εγώ ελπίζω
Γι αυτό μην απελπίζεσαι πάλι θα ξαναπαίξεις
πάλι θα είμαι πλάι σου και πάλι θα τ´ αντέξεις
Γιώργος Μανθαιάκης 20/10/13
6 Απρίλη
Μια μέρα ανοιξιάτικη ανέβηκα στον κόσμο
μια εποχή π´ ανέδυε άρωμα από δυόσμο
Που ´φτιαχνε το τριαντάφυλλο μπουμπούκι απ´τ´αγκάθι
και μύριζε ανάσταση κι άχραντα Θεία Πάθη
Τα σκαλοπάτια της ζωής διάβηκα ένα-ένα
άλλες φορές με στεναγμούς κι άλλες ευτυχισμένα
Είχα προστάτες οδηγούς όσους με αγαπούσαν
ανθρώπους που χαρούμενος να ´μαι παρακαλούσαν
Δεν ξέρω να μεμψιμοιρώ δε θέλω να φοβάμαι
παλεύω με τη μοίρα μου στον ίσιο δρόμο να ´μαι
Στον ίδιο που παρακαλώ να ´ναι και τα παιδιά μου
τα τρυφερά βλαστάρια μου που ´ναι συνέχεια μου
Τους έδωσα εφόδια ψυχής και ντομπροσύνη
καθήκον που για όλους μας ορίζει η Ρωμιοσύνη
Μα να προβλέψω δε μπορώ το μέλλον τους πια τώρα
εφόσον τ´ απωθεί άλλου ετούτη ´δω η χώρα
Κι ας προσπαθείς φιλότιμα...στο παγωμένο κλίμα
ποτέ του δεν ευδοκιμεί του αμπελιού το κλήμα
Δώσε του ήλιο και νερό και χώμα αγιασμένο
κι εκείνο θα ´ρθει με καρπούς έγκαιρα φορτωμένο
Το έδαφος το έχουμε το κλίμα όμως λείπει
στην τεχνητή τους συννεφιά παντού φυτρώνει λύπη
Εύχομαι να φανεί το φως να λάμψει η ελπίδα
να παραμείνει η Ελλάδα μας για όλους μας πατρίδα
Γιώργος Μανθαιάκης
ΜΗΝ ΞΥΠΝΑΣ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Δεν θέλω πια να μου μιλάς για όνειρα μεγάλα,
ούτε κι από το παρελθόν στιγμές να μου θυμίζεις...
Του χρόνου τα μελλούμενα ζούνε σε μαύρη γυάλα,
ίσως τα βλέπεις, δυστυχώς όμως δεν τα αγγίζεις...
Μην το ξυπνάς το παρελθόν, οι μνήμες του πονάνε,
χτυπάς ευαίσθητες χορδές που βγάζουν φάλτσες νότες...
Τα "πρέπει" είναι στεγανά, τα "θέλω" δεν περνάνε
και καταλήγουν του "ποτέ" αιμοσταγείς στρατιώτες...
Ξέχνα το "αύριο" και το "χθες" και άρπαξε το "τώρα",
κάνε το χρώμα της ζωής μόνιμο σύμμαχο σου...
Με τρένο πάει η ομορφιά στις ράγες του προχώρα,
απόλαυσε τη διαδρομή ως τον προορισμό σου...
Γιώργος Μανθαιάκης 5/4/2014
ούτε κι από το παρελθόν στιγμές να μου θυμίζεις...
Του χρόνου τα μελλούμενα ζούνε σε μαύρη γυάλα,
ίσως τα βλέπεις, δυστυχώς όμως δεν τα αγγίζεις...
Μην το ξυπνάς το παρελθόν, οι μνήμες του πονάνε,
χτυπάς ευαίσθητες χορδές που βγάζουν φάλτσες νότες...
Τα "πρέπει" είναι στεγανά, τα "θέλω" δεν περνάνε
και καταλήγουν του "ποτέ" αιμοσταγείς στρατιώτες...
Ξέχνα το "αύριο" και το "χθες" και άρπαξε το "τώρα",
κάνε το χρώμα της ζωής μόνιμο σύμμαχο σου...
Με τρένο πάει η ομορφιά στις ράγες του προχώρα,
απόλαυσε τη διαδρομή ως τον προορισμό σου...
Γιώργος Μανθαιάκης 5/4/2014
Ο ΛΑΟΣ ΕΧΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ
Δεν είμαι αντιεξουσιαστής, μα θέλω η εξουσία,
στα χέρια να ´ναι των πολλών κι όχι ολιγαρχία...
Να δίνει πρώτα στο λαό και ύστερα να παίρνει,
να προνοεί και άνετη διαβίωση να φέρνει...
Του κόσμου η γνώμη να μετρά και όχι να τον "γράφουν",
να μάθουνε ιδανικά δημοκρατίας να ´χουν...
Πολιτισμός, παράδοση να ´ναι στα σχέδια τους,
παιδεία, υγεία ανελλιπώς, να 'ναι το όραμά τους...
Να συμμετέχουν στα κοινά, πρόοδο για να φέρουν
και όχι στο συνάφι τους, καρέκλες να προσφέρουν...
Ελπίδα με αντίκρυσμα και όχι ευχολόγια,
να μην ανέρχονται αυτοί που είναι καλοί στα λόγια...
Τί είπατε; Πως όλα αυτά είναι δημοκρατία;...
ναι...σίγουρα...το ξέρουμε...το λένε τα βιβλία...!!!
Ποιος είναι αυτός που θα μου πει, σταράτα και με σθένος,
πως ο λαός αυτός εδώ δεν είναι σκλαβωμένος;...
Υπάρχει παρανόηση για το πολίτευμά μας,
δημοκρατία δεν θα πει καθόμαστε στ´ αυγά μας...
Να κάνουνε κουμάντο αυτοί, χωρίς να υπολογίζουν
κι εμάς απλά στις εκλογές να κάνουν πως γνωρίζουν...
Κι αν θα με πεις λαικιστή για όλα αυτά που λέω,
το μέλλον της φαμίλιας σου, σκέψου, σαν τελευταίο...
Εσύ που υπεραγαπάς τ´ αγνά μικρά παιδία σου...
πως φαίνεται το μέλλον τους στα μάτια τα δικά σου;
Ας δουν τα πράγματα αλλιώς, όλοι οι βολεμένοι,
όσοι απαρτίζουν το λάο, δεν είναι κοιμισμένοι...
Έχουνε γνώση οι φύλακες κι ας κάνουν πως σφυρίζουν,
αδιάφοροι δε θα ´μαστε, άλλο όπως νομίζουν...
Και αν ξεχάσαν το Γουδί, εκείνο ακόμα στέκει,
να μαρτυρά τη δύναμη, πως ο λαός την έχει...
Γιώργος Μανθαιάκης 2013
ΜΑΣΤΙΧΟΔΕΝΤΡΟ ΚΑΙ ΔΥΟΣΜΟ
Μαστιχόδεντρο και δυόσμο
διασκορπάς στον ψεύτη κόσμο
φίλντισι και κεχριμπάρι
τυχερός που θα σε πάρει
Δυο διαμάντια σμιλεμένα
τα χειλάκια τα βαμένα
χρυσαφένιο το κορμί σου
να κοιμόμουνα μαζί σου
Φως αγγέλου η καρδιά σου
αχ και να ´χα τα φιλιά σου
χρώμα τ´ουρανού η ματιά σου
λαχταρώ την αγκαλιά σου
Πορφυρό του κόσμου στέμμα
ας καιγόσουνα για μένα
καταπράσινο λιβάδι
σε προσμένω απόψε βράδυ
Τους καρπούς σου να τρυγήσω
κι ύστερα ας ξεψυχήσω
Γιώργος Μανθαιάκης
διασκορπάς στον ψεύτη κόσμο
φίλντισι και κεχριμπάρι
τυχερός που θα σε πάρει
Δυο διαμάντια σμιλεμένα
τα χειλάκια τα βαμένα
χρυσαφένιο το κορμί σου
να κοιμόμουνα μαζί σου
Φως αγγέλου η καρδιά σου
αχ και να ´χα τα φιλιά σου
χρώμα τ´ουρανού η ματιά σου
λαχταρώ την αγκαλιά σου
Πορφυρό του κόσμου στέμμα
ας καιγόσουνα για μένα
καταπράσινο λιβάδι
σε προσμένω απόψε βράδυ
Τους καρπούς σου να τρυγήσω
κι ύστερα ας ξεψυχήσω
Γιώργος Μανθαιάκης
ΟΙ ΕΡΙΝΥΕΣ
Στις σκιές κρύβεσαι,
νομίζοντας πως εκεί θα σωθείς,
πως δεν θα σε βρουν οι Ερινύες.
Στη σκοτεινιά όμως πλανιέται η μοναξιά,
αυτή που κουβαλάει εκείνα τα μικρά-μεγάλα "γιατί",
που τρυπώνουν μέσα σου
και σου τριβελίζουν το μυαλό, δίχως οίκτο...
Όσο πιο θολερό είναι το τοπίο,
τόσο μεγαλύτερη γίνεται η βουή τους...
Γίγαντώνεται τόσο,
που ακούγεται ως τα πέρατα της σιωπής...
εκεί που φωλιάζουν οι χθόνιες Ερινύες...
Που κρύβεσαι;...
Γιώργος Μανθαιάκης
Η ΤΡΟΙΑ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ
Και να που η Τροία καίγεται ακόμα
μα έχει νικήσει η άλλη πλευρά
το μέλλον μας κάναμε λάσπη και χώμα
μείναμε στάσιμος αρχαίος λαός
Μας εξαπάτησαν όπως συνήθως
οι Δαναοί τους με δώρα ακριβά
επαίτες γίναμε μέσα στο πλήθος
κι ο Δούρειος ίππος στέκει ορθός
Λαμπρή ιστορία που την θαυμάζει
όλος ο κόσμος και την τιμά
σ´εμάς παρελθόν ανεπίστρεπτο μοιάζει
γάντζος που σκούριασε ο μαύρος καιρός
Ο Περικλής θα ορίεται πλέον
το σήμερα ίσως αν θα κοιτά
και ο Σωκράτης θα ζητά επιπλέον
άφθονο κώνιο να πιει μοναχός
Έλλην απόγονε δόξας και λάμψης
η ιστορία σου δεν προχωρά
κάνε το παν τον ζυγό να πατάξεις
ασ´το σκοτάδι και ψάξε το φως
Γιώργος Μανθαιάκης
ΑΝΑΣΤΟΡΟΥΜΑΙ
Αναστορούμαι εποχές εικόνα πια καθάρια
που τέτοιες μέρες ήμασταν της εκκλησιάς καμάρια...
Που σηκωνόμασταν πρωί να πάμε εκκλησία
και παπαδάκια ήμασταν σε κάθε λειτουργία...
Μαλώναμε ποιοί τυχεροί θα πιάσουν τα ξεφτέρια
και πρώτος ποιος το θυμιατό απ´του παπά τα χέρια...
Ξέραμε ότι εκεί ψηλά ένας Θεός υπάρχει
πως στις καρδιές και στη ζωή Εκείνος μόνο άρχει...
Με δέος και κατάνυξη η πάναγνη ψυχή μας
χάραζε ετούτες τις στιγμές στην ύστερη ζωή μας...
Μες στις καρδιές μας τρύπωνε οσμή από λιβάνι
από τις καθημερινές τη διαφορά να κάνει...
Τα μύρα του Επιτάφιου με τη δροσιά τ´ Απρίλη
αφήνανε γεύση γλυκιά στο νου μα και στα χείλη...
Και Θε μου την Ανάσταση αισθήσεων κουστωδία
ω τί χαρά ξεχωριστή γράφαμε ιστορία....
Ρούχα καινούρια βάζαμε (σπάνιο για τα χρόνια)
και θέλαμε η μέρα αυτή να παραμείνει αιώνια...
Περήφανα καμαρωτά βγαίναμε στην πλατεία
μες στις καρδιές των κοριτσιών να κάνουμε "αλητεία"....
Ωραίες ´κείνες οι εποχές με διαφορά από τώρα
αν κι έχουμε όλα τα καλά και του Θεού τα δώρα....
Έχουν χαθεί απ´ τη ζωή οι ηθικές αξίες
το πνεύμα κι η παράδοση που φτιάχναν ιστορίες...
Θα ´θελα να ´μουνα παιδί πάλι σ'αυτά τα χρόνια
να μη μεγάλωνα ποτέ και να τα ζούσα αιώνια...
Γιώργος Μανθαιάκης
που τέτοιες μέρες ήμασταν της εκκλησιάς καμάρια...
Που σηκωνόμασταν πρωί να πάμε εκκλησία
και παπαδάκια ήμασταν σε κάθε λειτουργία...
Μαλώναμε ποιοί τυχεροί θα πιάσουν τα ξεφτέρια
και πρώτος ποιος το θυμιατό απ´του παπά τα χέρια...
Ξέραμε ότι εκεί ψηλά ένας Θεός υπάρχει
πως στις καρδιές και στη ζωή Εκείνος μόνο άρχει...
Με δέος και κατάνυξη η πάναγνη ψυχή μας
χάραζε ετούτες τις στιγμές στην ύστερη ζωή μας...
Μες στις καρδιές μας τρύπωνε οσμή από λιβάνι
από τις καθημερινές τη διαφορά να κάνει...
Τα μύρα του Επιτάφιου με τη δροσιά τ´ Απρίλη
αφήνανε γεύση γλυκιά στο νου μα και στα χείλη...
Και Θε μου την Ανάσταση αισθήσεων κουστωδία
ω τί χαρά ξεχωριστή γράφαμε ιστορία....
Ρούχα καινούρια βάζαμε (σπάνιο για τα χρόνια)
και θέλαμε η μέρα αυτή να παραμείνει αιώνια...
Περήφανα καμαρωτά βγαίναμε στην πλατεία
μες στις καρδιές των κοριτσιών να κάνουμε "αλητεία"....
Ωραίες ´κείνες οι εποχές με διαφορά από τώρα
αν κι έχουμε όλα τα καλά και του Θεού τα δώρα....
Έχουν χαθεί απ´ τη ζωή οι ηθικές αξίες
το πνεύμα κι η παράδοση που φτιάχναν ιστορίες...
Θα ´θελα να ´μουνα παιδί πάλι σ'αυτά τα χρόνια
να μη μεγάλωνα ποτέ και να τα ζούσα αιώνια...
Γιώργος Μανθαιάκης
ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΑΜΑΡΤΙΑ
Έρωτας...
Συναίσθημα ή παραίσθηση;
Ευλογία ή αμαρτία;
Όπως και να ´χει, ότι κι αν είναι,
αποπνέει μια γοητεία
που επηρρεάζει κάθε ανθρώπινο κύτταρο...
Δεν έχει υπόσταση...
Η άυλη του μορφή όμως,
ανοίγει μια διάσταση
που δεν μπορεί να φανερωθεί
με οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα.
Η συναίσθηση της πεζής πραγματικότητας
χάνεται μέσα στα ανθισμένα συναισθήματα
και στα αρώματα που διαχέονται στο κορμί,
στην καρδία, στο μυαλό και στην ψυχή.
Παραίσθηση; Ίσως...
Πόλεμος καρδιάς-μυαλού,
των "θέλω" και των "πρέπει"
πολλές φορές.
Ευλογημένη αμαρτία άλλες φορές
και αμάρτημα δίχως συγχώρεση κάποιες άλλες.
Απαραίτητο συστατικό της ζωής όμως
και το κυριότερο...
Άγνωσται αι βουλές του...
Γιώργος Μανθαιάκης σκέψεις
Συναίσθημα ή παραίσθηση;
Ευλογία ή αμαρτία;
Όπως και να ´χει, ότι κι αν είναι,
αποπνέει μια γοητεία
που επηρρεάζει κάθε ανθρώπινο κύτταρο...
Δεν έχει υπόσταση...
Η άυλη του μορφή όμως,
ανοίγει μια διάσταση
που δεν μπορεί να φανερωθεί
με οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα.
Η συναίσθηση της πεζής πραγματικότητας
χάνεται μέσα στα ανθισμένα συναισθήματα
και στα αρώματα που διαχέονται στο κορμί,
στην καρδία, στο μυαλό και στην ψυχή.
Παραίσθηση; Ίσως...
Πόλεμος καρδιάς-μυαλού,
των "θέλω" και των "πρέπει"
πολλές φορές.
Ευλογημένη αμαρτία άλλες φορές
και αμάρτημα δίχως συγχώρεση κάποιες άλλες.
Απαραίτητο συστατικό της ζωής όμως
και το κυριότερο...
Άγνωσται αι βουλές του...
Γιώργος Μανθαιάκης σκέψεις
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)